BACK to Weekly BACK to Artspot 2011 BACK to Redt de KunstRai 2016

Weekly Residuum 173 -oktober 2003 B
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

De Kunst van het Walgen I

U moet het kennen, dat gevoel. Je hoort van alle kanten woorden die hetzelfde klinken, maar afhankelijk van wie het zegt steeds iets anders betekenen. Je vraagt je vertwijfeld af of anderen dat niet horen, maar als je erover begint, klinken je eigen woorden je vreemd in de oren, en weet je zeker dat ook zonder opzet niemand je begrijpt. Als ik u laat raden zegt u zonder te knipperen kwaliteit. Als kwaliteit als maatstaf in de kunst van enige betekenis was, dan had het merendeel der kunstenaars -omdat niemand het tegendeel kan bewijzen toch al de eerlijkste mensen ter wereld- er allang een gewoonte van gemaakt om toe te geven dat zij nog zo zeker niet zijn van hun zaak. Ook dat is geen bewijs, kan zelfs ten voordeel strekken, maar waar is dan toch dat duistere punt, waar goede bedoelingen omslaan in wederzijdse wrevel, dat product van onmacht, onbegrip en afkeer? Hoeveel zeven men ook bedenkt om het kaf van het koren te scheiden, als juist voor wie men het doet niet maalt om het resultaat, dan rest vooral het gebrek aan achting. Het is een kwestie van zelfbehoud als ik probeer uw en mijn gedachten even af te leiden. We weten allemaal dat kennis en begrip in verschillende gradaties voorhanden zijn, en dat dat samengaat met uiteenlopende vormen van voorkeur. Ik krijg u vast zover dat u het met mij eens bent dat een voorsprong aanvoelt als een hoger niveau, maar wie de mechanismen van verdeling kent, zal liever reppen van een voorrecht, en allen die dat missen op zijn minst met mildheid bejegenen. Nog een stapje verder en u beseft dat fasen van ontwikkeling het complement zijn van evenzovele niveau's van bewustzijn en beleving, het overslaan waarvan uiteindelijk leidt tot ontsporingen. Ooit zal ik u kunnen uitleggen hoe zo het begrip vernieuwen in de verkeerde maalstroom terecht is gekomen. Ik moet even afbreken, dit betoog wordt te lang voor een kort stukje, maar het begint me te dagen waar ik naartoe wil. Het moet mogelijk zijn iets foeilelijk te vinden en tegelijk respect te hebben voor de maker en de liefhebber, zodat het mogelijk is met een gerust geweten naar hartelust openlijk te walgen. Walgen met behoud van respect voor uw subject is een braakliggend gebied in de intermenselijke verhoudingen. Heb ik ongelijk als ik veronderstel dat u even achter uw oren krabt als ik u voor de voeten werp hoe heilzaam walgen wel niet is? Tenzij u meteen in het diepe springt, laat ik u rustig een weekje krabben.

BACK to Weekly BACK to Artspot 2011