|
Korte inleiding Sinds ik in 1995 voor het eerst in contact kwam met de Franse edelsmid Goudji, een der besten ter wereld (zie section Artists of the Gallery), is mijn belangstelling ook gewekt voor het hedendaags zilver in Nederland. Hoewel men kan spreken van een rijke voorgeschiedenis, lijkt het alsof de draad in het heden opnieuw opgepakt moet worden. Het hoe en waarom zal hier later aan de orde komen. Mede door de activiteiten van de stichting Zilver in Beweging, waarin Jan van Nouhuys een belangrijke rol speelt, was het mij mogelijk tot een eerste aanzet van een collectie van hedendaags Nederlands zilver te komen. Er is iets bijzonders met zilver. Moeilijk te beschrijven wat: is het het licht, dat wordt gevangen en in geconcentreerde vorm weer wordt rondgezonden? Is het de luxe van het materiaal, dat scheppers en bezitters een extra gevoelsdimensie verschaft? Is het de synthese van weelde en hang naar practisch design, waardoor ons geweten zilver alsnog tot de eerste levensbehoeften rekent? Voorlopige samenvatting: er is iets hemels aan... Wat mij voorts bijzonder boeit is dat het zilveren object, van oorsprong hoofdzakelijk gebruiksvoorwerp, ruimte geeft voor het sculpturale aspect. Daar is decoratie natuurlijk niet vreemd aan, maar de hedendaagse ongebondenheid speelt hierbij eveneens een belangrijke rol. Koen Nieuwendijk. |
Brief Précis I have been increasingly fascinated with contemporary Dutch silver since my 1995 introduction to the French silversmith Goudji, one of the world's leading artists in his field (see the section entitled "Artists of the Gallery"). Although the Netherlands cannot be denied a rich history in this respect, it almost seems as if we're having to start all over again, for reasons which I intend at a later stage to discuss in more detail in this space. I owe the successful compilation of my initial collection of contemporary Dutch silverware in part to the activities undertaken by the "Silver in Motion" Foundation, in which Jan van Nouhuys is a prominent participant. There's something singular about silver, although it's not easy to put your finger on it: is it the light that is captured and refracted in a concentrated form? Is it the luxurious nature of the material which adds an additional sensory dimension for creators and possessors alike? Or is it the synthesis of opulence and the craving for practical design which allows our conscience for the time being to continue classifying silver as a bare necessity? Preliminary conclusion: there's something celestial about the material. A further aspect which fascinates me is that silver objects, having started out as predominantly practical articles, enable the incorporation of a sculptural element. Although decoration is an obvious feature here, so is the contemporary absence of constraints. Koen Nieuwendijk |