BACK

Weekly Residuum 425 - maart 2010 A
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

Het Rijk der Dieren XIII

Ja, dames en heren, te veel aandacht is net zo min leuk als te weinig. Maar oordeelt u zelf, de manier waarop kan ook veel uitmaken. Mijn gedachten in deze werden aangestuurd door de woorden van een dierenopzetter, met hart voor zijn vak. Hij betreurde het dat, anders dan in Amerika, hier de overleden bijzondere dieren uit de dierentuinen regulier bij het destructiebedrijf worden afgeleverd. Nou moet ik zeggen, de wormen doen het absoluut geruisloos, daar kan geen techniek tegenop, maar waar op de rechte lijn tussen begraven en verbranden ligt in hemelsnaam de kloof tussen vermalen en opzetten? Of zou het zijn dat een bizarre parallel louterend werkt voor de bestaande orde, en het dus een kwestie van tijd is wanneer daar aan wordt getornd en dat de appreciaties maar vooral de gewoonten in het koesteren van de verscheiden dierbaren zich daar dan met enig menselijk morren bij aanpassen? Want het argument van de opzetter was wel sterk. Ik weet niet of hij Kluuns boekje over God had gelezen, maar hij had het voor de opgezette dieren over een tweede leven. Is dat een tastbare voorsprong voor het dierenrijk, inzake de invulling van het vraagstuk of er leven is na de dood, of niet?

BACK