| Op Jacht |
|
Wat is dat eigenlijk lastig, tegen iets strijden dat iemand met goede bedoelingen bedacht heeft. Neem nou de komt-ie-d'r-wel-of-komt-ie-d'r-niet Amsterdamse Noordzuidlijn. Hoe onvoorstelbaar dit megalomane plan de plank ook misslaat, het is niet voorstelbaar dat het misdadigers zijn die het bedachten en verdedigen. Zo'n bedenker overdrijft de voordelen, in die hoek moeten we het waarschijnlijk zoeken. Op zo iemand kun je toch niet echt boos worden, en dat maakt hem tot een moeilijke tegenstander. Je kunt ook niet zomaar roepen dat hij dom is, want dat blijkt nou juist zo moeilijk te bewijzen. Geef mij maar slechterikken, in deze context dan. In sommige van die goeierikken kan ik me wel verplaatsen. Als de Amsterdamse binnenstad na een halve eeuw eindelijk wat schoner begint te worden, dan krijg je als verantwoordelijke ambtenaar toch spontaan angstvisioenen van vlaggemasten. Maar het nut en de culturele en desnoods economische stimulans die zou moeten uitgaan van die Groningse eenheidsstoeltjes ontgaat me totaal. U bent daar als uitbater verplicht op uw terras rotan stoeltjes neer te zetten. Zelfs het Gronings Museum, waarvan het terras vol gele designstoeltjes staat -kan het verantwoorder- is door de stoeleninquisititie zonder pardon tot verwijdering veroordeeld. Dus Groningen is wat mij betreft een belangrijke kandidaat. Maar we kijken eerst nog even rond. Bokaal, dit klinkt niet voor niets wat Belgisch, want als er één volk is dat aanhoudend de indruk van goede bedoelingen maakt, dan is dat het Belgische wel. Op mijn eindexamenlijst prijkte niet voor niets "Een mens van goede wil" van Gerard Walschap. Dat maakt het ook zo moeilijk adequaat tegen die cohabitatie rond de nieuwe spelling te strijden. De Nederlanders kun je in dit verband natuurlijk ook niet van kwade opzet betichten, maar als de commissieleden verplicht waren om, voordat ze tot een oordeel kwamen, deel te nemen aan een Nationaal Dictee, of hoe die uit de hand gelopen cito-toets verder ook mag heten, en dan natuurlijk wel met Belgen als tegenstanders, dan was ons vermoedelijk veel spellingsellende bespaard gebleven. Maar dan komt Amsterdam. Het maakt voor de toekenning van de Bokaal allang niet meer uit of die metro werkelijk wordt aangelegd, het oogmerk voldoet. Sinds Nederland zichzelf onder water zette om de Spanjaarden een halt toe te roepen is er niet meer zoiets zots bedacht. Luidde het gezegde vroeger niet "Het kind met het grondwater weggooien"? Mijn vergevingsgezindheid is niettemin ruim voldoende toereikend om die door de Nieuwmarktrellen tot compenserend gedrag genoopte linkse rakkers niet te dwingen veertig meter onder de Dam undercover te gaan, zelfs al beschouwen zij de merkkleding van de Bijenkorf als het bewijs van het bereiken van hun ultieme doelstellingen. Ik weet het, dit klinkt rancuneus, maar dat krijg je ervan als ideologen de vestiging van een casino in het centrum van een naar cultuur hongerend stedelijk areaal als een verrijking beschouwen. Maar toch en juist daarom, en mede in het kader van het criterium van de menselijke maat, gaat Groningen met zijn rotan stoeltjes met de eer strijken. De eerste Bokaal gaat dus naar het Noorden. |