|
Het is raar, maar zou u kunnen verklaren waarom ik enerzijds mij werp in het digitale diepe en spinnend mijn tijd stuksla achter de computer, maar anderzijds mij verzet tegen modernismen als deelraden en dieptetreinen? Dat wordt er niet beter op als ik in de kranten van 2 juni lees dat trotse Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat geweldadige computerspelletjes spelende jongeren een beter ontwikkeld concentratievermogen hebben. Zou het helpen als diezelfde wetenschappers eens gaan onderzoeken of er iets is te doen aan de tweedeling van saaie kennis en opwindende spelletjes, want bij mijn weten is wetenschap opwindend en het leven een ondoorgrondelijk spel. Zelfs als u er niet in slaagt om tussen neus en lippen eens te formuleren hoe het zit, heb ik mijzelf voorgenomen me te beheersen, want met welk recht zou ik anders wat mogen zeggen over sociale vaardigheden die men verwerft door overal geweld te verwachten? De hemel zij geprezen merkten de wetenschappers ook op dat het ook kon zijn dat zij die al met dit vermogen gezegend waren makkelijker voor deze bezigheid kozen, maar voordat ik de kranten kon aanspreken op hun gevoel van verantwoordelijkheid aangaande het plaatsen van onzin, besefte ik dat ik zodoende wèl iets had om mij over op te winden, en net als altijd, als het scoren schijnbaar vanzelfsprekend gaat, hou ik mij voor dat uitblinken altijd moeilijk is, welke kant men ook uitkijkt, dus slikte ik mijn verwijtend commentaar net op tijd weer in. |