Dat kunst een absolute noodzaak is voor de mensheid staat buiten kijf, maar wat bescheidenheid over het rendement zou helemaal geen kwaad kunnen. Het is een beetje als met wetenschap: wat je niet kunt bewijzen bestaat niet, maar dan omgekeerd. Dat show een absolute noodzaak is voor het welzijn van de mensheid staat vast, anders leverde het niet zoveel geld op. Tegelijkertijd staat dat een heldere kijk op het gebeuren net zo makkelijk in de weg, want de wens om te verdienen vervormt het beeld van de mens zoals hij werkelijk is, of zou het echt zo zijn dat zonder competitie zelfs een eenvoudige overheidsdienst op het allerbasaalste niveau er niet in zou slagen de burger het gevoel te geven dat die dienst erkent dat de bewuste burger echt bestaat en in wezen alleen maar reageert omdat hij streeft naar harmonie? Natuurlijk, als ambtenaren besluiten kunstenaar te worden, heeft de kunst zijn doel bereikt, en moet dan, om in balans te blijven met de onvermijdelijke cycli zoals die in elk maatschappelijk proces voorkomen, zich transformeren in het doelwit zoals het vroeger was. Dus ja, ook avant garde kent zijn cycli, de kunstenaar wordt doodgewoon burger!
|