|
Ik ben altijd zo blij als ik mijn burgerzin mag demonsteren. Maar dat is knap moeilijk. Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat daar verschillend over wordt gedacht, en hoewel ik anders dan vroeger mij veel minder aantrek van alle onzin die over mij wordt uitgestort, is ook mijn inlevingsvermogen toegenomen, en tsjonge tsjonge, als mij dat maar niet tot een serieële soapquizzer maakt. Maar zelfs daar begin ik aan te wennen, dus grijp ik tegenwoordig bij zo'n confrontatie gretig naar mijn toetsenbord, en graai uit alle gedachten precies die waar ik het hardste om kan lachen. Als ik dus een chocolaatje tussen duim en wijsvinger vasthoud, pakweg drie minuten, dan blijft er aan mijn duim meer chocolade plakken dan aan mijn wijsvinger, waaruit ik concludeer dat de duim warmer is dan de wijsvinger. Wat moet je met die informatie. Dat is een groeimarkt, want zulke zaken moeten onderzocht worden, want voordat je het weet heb je de kip met de gouden eieren door je vingers laten glippen. Eigenlijk een variant van het Van-Gogh-syndroom. Maar u moest eens weten hoe het voelt als de zinderende gloed van het gouden idee door uw aderen bruist, als u dacht dat u er een te pakken had. Let op, u weet allang dat Amerikanen net als wij niet van vuile vingers houden, maar bij hen komt de chocolade vandaan die zich van vingers weinig aantrekt, dus staan zij binnenkort weer open voor puur natuur. Waarna het merk dat het meest afgeeft op onverwachte gronden mag incasseren. En daar koopt u natuurlijk aandelen van. Ik niet natuurlijk, anders was ik er niet over begonnen. Maar ik ben nog niet uitgesproken. Ik las in de krant (nrc 30-12-2002) over het prestatiecontract van de politie. Zij, onze agenten, moeten contractueel meer boetes leveren. Hetgeen betekent dat wij impliciet worden opgeroepen meer strafbare feiten te begaan, want hoe anders zouden wij onze medeburgers beter kunnen steunen? Maar als ik even ernstig mag zijn, dringt het wel tot u door waar het schort? Ik heb altijd gedacht dat het politieapparaat naast het hopeloze opsporen zijn taak moet zien in preventie. Je surveilleert tenslotte niet in uniform omdat je hoopt dat de zakkenrollers zo dom zijn voor je neus in de fout te gaan, als ik zo vrij mag zijn me even in te leven in het leven van een uniformant. Dat is dus dit jaar veranderd, want de minister van binnenlandse zaken roept de politie op tot elke prijs te zorgen dat wij meer misdoen, zodat ook dit contract op fatsoenlijke wijze en met schone handen kan worden nagekomen. En wederom, ik voel met u mee. Het is even zoeken, hoe hoort het ook al weer niet, maar alles went, en hoe stommer het bewind, hoe eerder eensgezind. |