De Kunst van het Emmeren II |
Tot nog toe achtte ik het beneden mijn waardigheid mij te bemoeien met regelingen die beogen reiskosten te vergoeden, of het moest zijn dat ik op kosten van de staat in de business class naar Athene mag vliegen, wat me inderdaad wel eens is gelukt. In Nederland gaat het dan natuurlijk voornamelijk over auto's -ik heb er niet eens een- maar als ik mag voorstellen dat het niet dubieus is te veronderstellen dat onze nationale bestuurders soms besluiten nemen die worden ingegeven door de hang naar staatsprofijt, dan moet u met deze gedachte in het hoofd eens kennisnemen van een bericht in het Parool, dat gewaagt van het protesteren van belastingambtenaren tegen de nieuwe norm dat de vergoeding voor zakelijk gebruik van de privéauto is gezakt van 28 naar 18 eurocent, waardoor er helaas veel minder belastingcontroles gehouden zullen kunnen worden, omdat men met het openbaar vervoer nu eenmaal veel langer onderweg is. Maar mag ik tevens de overkoepelende organisaties van het midden- en kleinbedrijf erop wijzen dat hun achterban waarschijnlijk dolgelukkig is met dit onverwachte neveneffect, waardoor het wel eens zo zou kunnen zijn dat hun leden -en verder wie al niet- in plaats van bezwaarschriften op grote schaal adhesiebetuigingen naar de belastinginspecteur gaan sturen? En dat er misschien wel achterbanners zijn die in deze geest het geheel afschaffen van deze vergoeding bepleiten? |