En toch is er iets merkwaardigs aan de hand met de mens. Aan de ene kant denkt hij dat het vernieuwend is zuinig met datgene om te gaan dat nodig is om voort te bestaan, maar aan de andere kant mag er met lichamen van dode mensen bijna niks, getuige de onlangs bestrafte ziekenhuismedewerkers die een levendige handel in lichaamsdelen bedreven. Mensen doen doorgaans alleen maar iets slechts als ze er meer geld voor kunnen krijgen dan waarin hun talenten kunnen voorzien, maar dat neemt niet weg dat die macabere handel voortkomt uit een brede behoefte aan die delen. Daar moeten we eens bij stilstaan. En los daarvan, wat zou het mooi zijn als piëteit werd gemeten in termen van milieubewustzijn, en persoonlijke gevoelens hand in hand konden gaan met de lange weg naar een onschadelijke wereld, en zodoende ook uit ons eigen vlees en bloed de opgeslagen calorieën en grondstoffen, alsmede de onvermijdelijke zware metalen teruggewonnen zouden mogen worden. Dat zou betekenen dat de daden van die slechterikken tot een verbazingwekkend mooie uitkomst zouden kunnen leiden. Hier moet dringend een menselijke oplossing voor komen, hier moet de moraal op de schop. Maar vooralsnog, zeg ik er maar voor de zekerheid bij, mag het natuurlijk niet en voel ik mee met de emotionele anonieme ontwrichtingen bij de nabestaanden die hier het gevolg van zijn. Maar laten u en ik er toch over nadenken, want welbeschouwd kunnen we onszelf iets geven dat we al hebben, maar slechts sporadisch gebruiken.
|