|
Als ik u zeg dat ik met een zeker gevoel van "zie je wel" onlangs in het NRC Handelsblad las dat grammatica niet bestaat, moet ik daar aan toevoegen dat ik in deze kwestie gebukt ga onder ambivalentie. Wat was het mooi dat Noam Chomsky ons jaren heeft doen geloven dat we een gen hadden voor taal. Dat verzint zelfs een doorgewinterde science-fictionschrijver niet zomaar. Een gen voor grammatica! Maar met genen gaat van alles mis, dus hoe hadden we dat in deze context moeten zien? Zou dat sluimerende gen zich laten vertalen in de hang van kinderen naar het maken van een geheime taal, in aanmerking genomen dat er verschil is tussen natuurlijke aanleg voor grammatica en de manier waarop die ons door de overheid door de strot wordt gedouwd? Of was het dan misschien zo geweest dat de taalcommissie een mankement aan haar grammaticagen*) had? Ik kan het subtieler zeggen, maar moeder natuur kent geen beleefdheid en de politiek alleen maar voor de vorm. Het speelt niet meer sinds de jongste inzichten, maar laten we ervan leren. Over leren gesproken, voorlopig moeten we ons weer schikken in het besef dat we dat vermogen moeten delen met dieren, want gelukkig had de wetenschap nog niet ontdekt of een bonobo wèl een gen heeft voor grammatica. (Geïnspireerd door "Grammatica bestaat niet" door Adele Goldberg, NRC Handelsblad 10 juni 2006) *) Dit woord wordt opgenomen in het Onbedoelde Woordenboek, als u weet wat macrofagen zijn, weet u wat ik bedoel. |
BACK