|
Maakt uw borst maar nat, er komt een moment dat verandering niet meer is stuiten. Omdat dit een open deur is, zoekt niemand naar bewijzen, waardoor het op een manier gebeurt die u ooit betreurt, maar dan is het te laat. Misschien dat die Amsterdammer dat ook dacht toen hij voorstelde om het Wibauthuis -is dat niet de bakermat van de bouwfraude?- tot monument te verklaren *), maar ik dacht heel wat anders. Nu heb ik wel eens in een overmoedige bui geformuleerd dat de als modernistische architektuur ogende structuren in de verder met hoopvol licht bezwangerde schilderijen van Voorzaat ooit het domein van Monumentenzorg zullen zijn -waar goede bedoelingen eeuwig zijn, is de invulling immer tijdelijk en subjectief- maar dat was meer in een vlaag van lankmoedigheid in het kader van het diepe denken over kwaliteit. Als ik me niet vergis nadert het moment dat een Amsterdamse wethouder roept dat het Maupoleum terug moet komen, als symbool van de opkomst en de ondergang van het massale in het linkse denken, en voorts en vooral als exponent van het lelijke bouwen. Ook dat fenomeen moet voor de toekomst bewaard worden, want zoiets lelijks als het Maupoleum, dat krijgen we niet meer voor elkaar, in geen honderd jaar. Ik zie dan ook, geïnspireerd door een stadsbestuurder die riep dat de historische rooilijn van de Valkenburgerstraat moet worden hersteld, goede kans voor het herstel van de rooilijn en de bouwhoogte van de Weesperstraat, de Jodenbreestraat en de Vijzelstraat, en het Rembrandtsplein, het Frederiksplein en het Waterlooplein, want al heeft Amsterdam best wel mooie plekjes, die monumentale gaten hebben er voor eeuwig het stedelijk verband uit gehaald. Wil je van Amsterdam als stad genieten, dan moet je regelmatig een minuut of vijf met je ogen dicht lopen. Maar wat ik eigenlijk zeggen wou, de bouw van het meest indrukwekkende monument van stedekundig onbenul is nog maar net begonnen. Ik weet nu al dat ik me zal inzetten voor het behoud van het halfvoltooide buizennet van de vastgelopen Noordzuidlijn, want de grootste flater van de eeuw moet toch minstens duizend jaar met een monument worden geëerd. *) bericht in Het Parool van 21 februari 2004 dat de Amsterdamse Raad voor de Monumentenzorg het door sommigen lelijk gevonden Wibauthuis, waarin vroeger de roemruchte gemeentelijke Dienst Bouw- en Woningtoezicht huisde, de status van monument wil geven. |
BACK