|
Hoewel ik me absoluut niet geroepen voel de branche der beeldende kunsten te hervormen, raak ik toch gecharmeerd van de gedachte om de distributie van allerlei vormen van hedendaagse kunst verplicht via een veiling te laten plaatsvinden. Subsidieverstrekkers mogen ook meebieden op voet van gelijkheid, sterker nog, dat wordt de enige manier waarop zij de hun ter beschikking staande gelden mogen verdelen. Betreft het podiumkunsten, dan kopen particulieren en overheden het recht en in één moeite door de plicht tot uitvoering van het product van hun voorkeur. Ziet u het al voor u? De Mondriaanstichting opbiedend tegen Joop van den Ende? Of een conglomeraat van oud-zuidelijke burgers dat het ijsbaantje achter het Rijks verdrijft met het recht op uitvoering van een bundeltje abele spelen, omdat ook locaties aan verdeling onderhevig zijn? Best mogelijk dat het principieel nog wat knarst, maar voor financieel-economisch ingestelden is het pure logica, waarvan het culturele gelijkheidsgehalte door grondig links vast grondig wordt onderschat, wat te begrijpen is, want aan de aanbodzijde zullen culturele hoeders zich als vanouds bekommeren om de balans tussen meer of minder verheven, want als democratie ergens contraproductief werkt dan is het wel op het vlak van de honorering van het hebben van goede smaak. Dat heeft zelfs Pavlof ongewild bewezen. Ik geef het eerlijk toe, ook ìk ben daar nog niet uit. |
BACK