|
Zoals zij mij al goochelend belazert met het trekken van de juiste kaart, zo rekent zij erop dat ik dat ook doe als ik quasi demonstreer hoe het belletje vanuit mijn maagstreek opborrelt tot keelhoogte. En dan, omdat ik even eerder wat valse lucht heb ingeslikt, laat ik precies op tijd een klein boertje.... Lachen, gieren, brullen, scoren. Als peuter riep ze al "keer nog" bij de vleet, als prepuber repeteert zij minstens even enthousiast "nog een keer", totdat ik dreig met braken, en daarna eindig met het produceren van een superpiepklein oergeluid... Zij schatert door de avondlucht. Ik schaam me rot, maar wat kan mij dat schelen? |