|
Waag het eens als realistisch schilder een schimmel te schilderen, dan zal het nationale culturele ego oordelen dat het werkstuk sentimenteel, dus geen kunst is. Koeien wel, die hebben het gehaald. Heel Groningen schildert inmiddels koeien. Geeft niks, bij ontstentenis van de waarheid telt elke goede bedoeling, al kost dat op zijn beurt weer knap wat onbegrip, maar du moment dat een jonge kunstenaar op een open dag of voor zijn eindexamen een heuse schimmel in zijn atelier parkeert, dan zeg ik onweerstaanbaar: Kijk, dat is mooi. Als ik aan dit mooie voorbeeld van het uitbenen van een bekend thema nog iets mag toevoegen, dan wijs ik u graag op een Amsterdams bericht, dat ons laat weten dat stadsdeel Zeeburg op meer plekken het spuiten van graffiti wil gaan toestaan. Gek genoeg willen Ze dan elders strenger zijn, maar ik, een medeburger, roep u op om in te grijpen, door als daad van verzoening en toekomstige verbroedering de spuiters toe te staan in uw huiskamer hun airbrushgemoed te luchten. Als u namelijk eerlijk bent kunt u niet anders dan toegeven dat uw dagelijks leven in feite saaier is dan gewenst, dus als zich dan een kans aandient om die impasse te doorbreken, dan grijpt u die met beide handen aan. U stort uzelf in het onbekende, eist het onmogelijke van uzelf, u verheft onthechting van aards bezit tot de crux van uw ego, dus de toegevoegde waarde van het onderspuiten van uw zorgvuldig uitgeselecteerde interieur brengt u in de semi-permanence van het tot nog toe onbestaanbaar geachte, en dat alles aangebracht door een medemens van goede wil. Kijk, dat is ook mooi. En u moet wel, want een kabelexploitant had ontdekt dat zij geen last meer hadden van graffiti als de verdeelkasten voorzien waren van een kunstwerk. Hoe lang zal het duren voordat het tot cultureel correct Nederland doordringt dat hier de ene kunstenaar tegen de andere wordt uitgespeeld? Wat een overmoed om te denken dat je zoiets principieels mag en kan exploiteren. Graffiti, hoe storend ook als het ongevraagd op uw eigendommen terecht komt, is een vorm van kunst. Ik snap wel waarom die graffitispuiters opeens wel over op burgerlijk fatsoen lijkende terughoudendheid beschikken, want kunstenaars hebben gewoonlijk minder last van dogmatische scherpslijperij dan de culturele waterdragers. Dus die respecteren een reeds bezet object en wijken uit naar een ander obstakel. Maar o wee als ze in de gaten krijgen dat die collega's als collaborateurs van de massacultuur zich tegen betaling lenen voor het blokkeren van hun uitingsmogelijkheden, dan is het uit met de verdraagzaamheid. En dan zou het mooi zijn als u inspringt. |