|
Hoewel in hart en nieren een braaf burger, ervaar ik de nieuwe identificatieplicht als een nederlaag. Ze geloven niet dat je heet zoals je zegt, een papiertje moet het bewijzen. Tot nog toe trok een diender een boekje en noteerde zonder dralen en met zijn ogen te knipperen alles wat je zei, zolang je niet verdacht was tenminste. De omgang met de overheid is voortaan op wantrouwen gebaseerd. Het is niet dat ik denk dat de verhouding van de burger met de overheid zo florissant is, maar nu is dat wantrouwen verankerd in de wet. Stel dat criminelen een score bijhielden van wat de burgers zoal moeten slikken vanwege maatregelen die zijn gericht op het vangen van slechterikken, dan zouden zij, indien zij weddenschappen afsloten op dit soort zaken, hun inleg verliezen. Want stel nou dat u, slechts in badpak gehuld, een strandwandeling wilt maken op Terschelling, van Formerum naar de Bosplaat en weer terug, want het is lekker warm, en u wilt echt even het dagelijks leven ontvluchten, en u ziet niks in een tasje, u rolt een bankbiljet op en stopt het achter uw oor, waar anders kunt u dan nog iets verstoppen dan in een inlegkruisje? U vindt dat gênant klinken? Dan is dat een welkome winstpakker voor de lieden die dit alles veroorzaakten, naar hun idee om de verloren inleg te compenseren, maar uiteindelijk nog legaal ook, sterker nog, legaal gedrag stimulerend. En zo zijn alweer wat slechterikken misleid en ongemerkt op het goede pad geraakt. Als dat de bedoeling is van deze maatregel, dan sluit ik mij schoorvoetend aan bij de voorstanders. |