|
Het is alsof we spelen op de vuilnisbelt van onze beschaving. Mijn dochter en ik hebben ons ontfermd over een nutteloos en overbodig prul, dat een uitgever van een adviestijdschrift mij ongevraagd toestuurde. Het is waar, ik betaal altijd op tijd. Dat prul is een digitaal bureauklokje met calculatorfunctie. Het kreng heeft evenwel geen geheugentoets, dus je kunt niet getrapt de BTW uitrekenen, of gewoon doortellen en een subtotaal vasthouden. Ik besloot daarom, zij het wat twijfelend, want de opvoeder in mij bedacht dat zij net zo min wat had aan een rekenmachien zonder die faciliteit, mijn dochter te verblijden. Nou, dat werd een openbaring. Als trouwe lezer weet u al van mijn onvermogen om normaal-ogende gebruiksaanwijzingen te doorgronden, maar ook mag ik enige eer toeschuiven aan de fabrikant van het apparaat. Ik waag me noodgedwongen al jaren aan apparatuur zonder diepgaande bestudering van de gebruiksaanwijzing -in de softwarewereld heet dat zo aardig de intuïtieve benadering, waarbij in het midden wordt gelaten of het tegenovergestelde neerkomt op logisch, rationeel of volstrekt stompzinnig- maar dit apparaat spant in zijn zaligmakende ondoorgrondelijkheid absoluut de kroon. En dat blijkt nu precies de grote attractie voor mijn dochter. Alsof het een Gameboy SP was die ik in haar handen drukte. Al dagen ranselen nu haar vingers de cryptische toetsen, waarbij zij regelmatig in schaterlachen uitbarst. Er is spelenderwijs een competitie tussen ons ontstaan. Hoeveel wijze raad zij mij in de loop der jaren ook heeft ontfutseld, op dit front heeft zij mij al verslagen. Zij schept er een satanisch genoegen in om het machien zo in te stellen dat het op een onmogelijke tijd afgaat, bij voorkeur tijdens het tandenpoetsen, zo ergens tussen half een en half drie 's nachts, na het schrijven, en dan moet ik hem uit kunnen zetten. Dank zij dit apparaat heb ik mijn angst om door een verkeerde handeling electronische apparatuur aanzienlijk te ontregelen, van mij afgezet, want dat is nu juist de opdracht. Dan is het vervolgens weer aan haar om uit te vogelen hoe ik dat deed, op grond van mijn berichtgeving. Zo heeft dat miezerige bureauklokje, dat symbool van misplaatste Hollands zuinigheid als het gaat om effectieve actie te ondernemen, dat toppunt van overbodigheid en exponent van zinloos globaal vervoer -het komt vast uit een ver land- gepaard aan de commerciële gretigheid van de graaiers van de welvaartsgedachte -ze willen dat ik me op nog meer dure wijze raad abonneer- bij ons alsnog bestaansrecht gekregen. |
BACK