|
Internet is en blijft een wonder. Het werkt als tijdmachine en als archief, als dimensieverschuiver en als uitlaatklep. Zo kwam ik al zoekend een stukje tekst van mijzelf tegen, dat ik twee jaar geleden had geschreven over Bernard Verkaaik. Het bleek destijds op de dag van de opening onderwerp van botte spot. Waar het mijn oogmerk was om de buitenwereld uit te leggen waarom ik Verkaaik's schilderijen mooi vind, had ik ongewild ook de belangen van een andere doelgroep gediend. U vind hun commentaren hier: www.cyberty.nl. (bij controle op 10 februari 2007 bleek dat de lafbekken de bewuste teksten uit de lucht hebben gehaald) Eén zegt er dat zij zich werkelijk rotlacht. Ik voel me gestreeld. Het is namelijk bijzonder moeilijk om, bedoeld of onbedoeld, mensen te laten kronkelen van het lachen. Het is nu eenmaal zo dat extase en overdrijving tegen spot en en ironie aanschurken. Het is inderdaad wat minder vanzelfsprekend dat passie zich verstaat met spot, maar het kan, want zelfs als ik mijn tekst lees door de ogen van de spotbloggers, gloeien mijn wangen van trots en lach ik me rot om het buitelen van zinnebeelden, metaforen en verkoopargumenten. En besef tegelijkertijd dat je zoiets ook eenvoudiger kunt zeggen, en dat dan, als het meezit, de capriolen minder aandacht van de essentie wegtrekken. Ik klik het venster dan ook dankbaar weg, al zal dat niet het oogmerk van de anonieme en als je 't goed beschouwt toch meer of minder lasterlijke tekstschrijvers zijn geweest. Ik zou hun dat eigenlijk moeten laten weten, maar dat dient dan meer mijn dan hun plezier, en zo'n klier ben ik niet. Zeker als je in aanmerking neemt dat internet van oorsprong een idealistische aangelegenheid was. Zoiets blijft het herdenken waard, misbruik of niet. |
BACK