Lokale Kwalen V |
Oejoejoei, zegt u eens wat voor de vuist weg. Amsterdam, levendige stad, graaft als een gek, wil supersonisch breedbandnet, maar ai, aardt haar lantaarns niet eens. Kost maar een draadje extra, is dus niet gelukt. Ik wil best positief zijn hoor. Ik vind het geweldig dat de gemeente apart stratemakers inzet om de kuilen op de grachten te beteugelen, en ik vind het aandoenlijk zes weken lang twee man aan een blok te zien werken, dat zodoende ook zes weken lang overdag is geblokkeerd, net als een ander blok, een eindje verderop. Zo aandoenlijk dat ik besloten heb er niets van te zeggen. Dat neemt niet weg dat de vraag zich opdringt waar dat superbreedband in deelraadsnaam voor nodig is zolang de mensen die vervolgens hier achter hun toetsenborden gaan hangen, niet kunnen worden bevoorraad, evenmin als de winkels en restaurants waar ze best hun geld zouden willen uitgeven. En dan nog, l'histoire se répète altijd, dus kunt u wachten op de eerste verkoolde achter een op het breednet aangesloten computer, want o ja, het breedzoolplateau was niet geaard. Al is het waar dat er voor dat speciale net zó veel draadjes nodig zijn, dat er uiteindelijk vermoedelijk meer missen dan één, en dat verlengt de nu nog gratis weldadige stilte in de grachtengordel in feite drastisch. De oplossing is weldadig eenvoudig. U slaat een ijzeren pin in de grond, verbindt die met de lantaarnpaal, en klaar is kees. Bij voorzetting van de traditie van twee stratemakers op vijfhonderd meter gracht zullen we de komende vijftien jaar mannetjes pinnen in de grond zien slaan, wier acties tot onvoorspelbare resultaten zullen leiden, zoals lekke metrobuizen, illegale taps in het breedbandnet, zichzelf lancerende lantarenpalen, en bruinbeige fonteinen bij aanspraak met hogedrukriolen. Wat me doet bedenken dat bruggen misschien ook moeten worden geaard, om te voorkomen dat ze in licht geopende toestand na het passeren van een vrachtwagen vol steenkoolgruis, dat in het havengebied in de open lucht ligt opgeslagen, terwijl de deelraad zich het hoofd breekt hoe toch de Europese stofnorm te halen, en zodoende de vervuilende vrachtwagens waarmee ons dagelijks brood wordt aangevoerd de toegang tot de binnenstad ontzegt - zich ontpoppen als koolspitsbooglampen. Als dat nou precies met Kerstmis gebeurt is de stad wel mooi verlicht. |