|
Er zijn heel wat gedrukte woorden die mij tomeloos aan het denken zetten. Denken kan best pijnlijk zijn, omdat je niet kunt voorkomen dat je in je gedachten begrijpt waarom een slechterik zich heeft misdragen. Wil je die ooit terug in de maatschappij, of al was het maar een kwestie van voorzorgsmaatregel, dan moet je weten wat hem beweegt. Maar zelfs die opbouwende gedachten speelden niet door mijn hoofd toen ik met mijn dochter terugkwam van Pietje Bel 2, en frontaal op een poster stuitte, die opriep tot geweldloos denken. Tenslotte had ik net met verbazing gelezen dat er iemand was die mensen zocht om op te eten, en toen meldden er zich tweehonderd gegadigden. En hij at er een op en schreef toen dat hij niet wilde doden, slechts eten. Niet dat ik nou echt helemaal snap hoe zijn interne logica -want reken maar dat die er is- in elkaar steekt, maar dit is nou al de zoveelste keer dat ik direct of indirect krijg meegedeeld dat mensenvlees lekker is, dus dan ga ik onherroepelijk in gedachten terug naar die incorrecte kikkerbilletjes, maar dan wat groter. Brrr, zeg ik er hardop voor de zekerheid bij. Die poster doet blijkbaar ongemerkt zijn werk. Toch lijkt het mij niet geheel onmogelijk dat het landschap der moraliteiten zich ooit zo zal plooien dat het als een daad van medemenselijkheid wordt beschouwd zich vrijwillig aan te melden voor het hoofdgerecht. Willen wij dit voorkomen, dan moeten wij de argumenten van de voorstanders kennen als onze broekzak. Want de basis van geweldloos samenleven is het vermogen om zich zowel het goede als het slechte levendig te kunnen voorstellen, niet alleen als tactiek van preventie, maar ook in de hoedanigheid van bliksemafleider. Dus dames en heren van die poster, ik waardeer uw goede bedoelingen, maar weet u zeker dat de wereld leefbaar wordt door het denken te beknotten? Of is dit een list? Zelfs dat kan ik mij indenken, maar dan kunt u die poster toch maar beter opeten. |
BACK