|
Een aardige exponent van het vermogen van menselijke zelfoverschatting komt tot uitdrukking in de hoop dat het mogelijk zou zijn een gewenste toestand eeuwig te laten voortduren, terwijl je tegenwoordig geen wetenschapper meer hoeft te zijn om zonder nadere uitleg te accepteren dat elk proces in het heelal, met uitzondering van de Grote Knal, hoewel ook daar aan wordt geknabbeld, onderhevig is aan golfbewegingen, die zich tot op heden niet of slechts marginaal laten beïnvloeden. Je kunt niet van alle burgers eisen dat ze snappen dat verzet tegen wat je wordt opgedrongen zelden tot resultaten leidt, en het zou flauw zijn om de bevoorrechten die dat wel doen, de zwarte piet toe te spelen, hoewel het niet zo mag zijn dat ze nog wat te vertellen hebben als ze eindelijk wèl zover zijn, want de ervaring leert dat wie verstrikt raakt in de netten van de macht, zich zelden gedraagt zoals de verstandige burger wil. De angst voor de roep om gelijke verdeling is voor een deel gebaseerd op de veronderstelling dat dit proces onmogelijk langs de weg der geleidelijkheid kan worden afgewikkeld, waardoor de optie om beloning ook te laten afhangen van de bereidheid om meer dan gemiddelde inspanningen te verrichten, bedolven raakt onder de rechtvaardiging van de catastrofe van het ideaal, dat in zijn volle consequentie zou leiden tot een overvloed aan gefrustreerde middelmaat. |