BACK

Weekly Residuum 138 - februari 2003 B
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

Nauwelijks voor Publicatie I

Zo ver is het nu gekomen. Op hoog Amerikaans regeringsniveau worden wij straffeloos het drugsland van Europa genoemd en Het Parool pareert dat op de voorpagina van 6 februari met het statement dat wij in een tijd leven waarin "een groot deel van de wereld de Verenigde Staten niet als een grote natie, maar als een schurkenstaat (beschouwt)". Vraagt u mij niet wie is begonnen, want de strijd daarover is zo mogelijk nog vruchtelozer, maar als u óók mocht vragen of ik nog lichtpuntjes zie, dan knik enthousiast van ja. Neemt u namelijk in aanmerking dat zelfs de meest turbulente en schijnbaar willekeurige processen op statistisch niveau excelleren in regelmaat -het woord chaos gaat er nog eens aan ten gronde- dan is het niet anders dan als een voorwaarde te beschouwen voor het beleven van het opperste geluk, dat men zich ook door het slijk moet hebben gewenteld, en vanuit deze invalshoek steeds weer opnieuw. Hier moest ik zelf even over nadenken. En dat is precies de ellende van denken. Denken doe je voor de lol. Problemen los je op, maar denken, dat is na kunst de Nouvelle Cuisine van de vrije tijdsbesteding. Over problemen moet je niet te lang denken, je moet er iets aan doen. Tussendoor mag best even worden gedacht -wie kan zonder, tenslotte- maar zonder doen wordt het nooit wat. En waar we al helemaal niet op zitten te wachten is dat denkers het Doen ontlopen, alsof het een corvee is. Dat is het natuurlijk ook, en dat is precies de clou: wie heeft daar zin in. Het is de laatste tijd een beetje op de achtergrond geraakt. Burgers moeten kennelijk opnieuw leren dat het geen voorrecht is hen te vertegenwoordigen, maar eerder een hondenbaan. Je mag natuurlijk best wel wat vinden van gedelegeerden die er maar niet in slagen iets voor je in de wacht te slepen, maar er zijn genoeg voorbeelden van bloeiende toneelcultuur -met en zonder figuranten- zonder dit fenomeen, dus waar ligt de grens? In alle oprechtheid, ik denk nog even na. Ik moet wel, ik kan niet anders. (Toegevoegd in 2008) In Het Parool van 18 juni 2008 stond deze foto van Gijs van Tuyl, gemaakt door Michiel van Nieuwkerk. Rarara, is dit plagiaat of niet? De inzender van het juiste antwoord ontvangt een exemplaar van het rijk geïllustreerde boekje "Naakt of Bloot" van Hanna Klarenbeek Stuur uw oplossing naar galerie@lievehemel.nl (Detail van de pagina in Het Parool) (Toegevoegd in oktober 2011) Hola, werk aan de winkel. Wat dacht u van deze? Jawel, op de officiële website van Canon Europe. Klik hier om te kijken of de foto er nog staat. Ik moet toch eens wat actiever worden, want ik zag in het Parool, de VPRO-gids en menigmaal op billboards sterk gelijkende uitvoeringen van andere foto's van mijn hand. Een eer, zo kun je het ook zien, maar waar ligt de grens? Ik zal eens in mijn knipselmap duiken en u de bewuste foto's voorleggen, dan kunt u zelf oordelen. Wordt vervolgd.



BACK