| Thuisfluiter |
|
Dol als ik ben op contrasten, moet ik toegeven dat ik gelukzalig zat te luisteren toen ik het bedacht, maar weet u zeker dat u wilt horen dat het fluiten van de vogeltjes -weet u iets romantischer op een plek waar u dik voor hebt betaald, of juist niet- voornamelijk het bepalen van het territorium betreft, dus op zijn best een wapenstilstand inhoudt, zolang iedereen iets beters heeft te doen dan regelrecht elkaar consumeren. Nu eet een tjiftjaf echt geen stamboekvee, maar als u -ik noem maar wat- zo'n onaanzienlijk fruitvliegje wel eens van dichtbij hebt bekeken en u kunt zwijmelen bij een insectensoort, dan had u -aangenomen dat het tot u is doorgedrongen dat zelfs een vis zich rot kan schamen- toch gemengde gevoelens. Waardoor ik mij onontkoombaar afvraag of het mensdom zijn gedachtengoed niet eens grondig op moet schudden. Want stel nu eens dat u aantoonbaar het heelal kon dienen door de bouwstoffen in uw botten af te staan -het compromis is dat u wel blijft leven, maar het voelt zo week- dan zou ik als ik u was mij wel duizend keer bedenken, laat staan dat ik het had gedaan. Of dit uitstel dan zou baten? Welnee, vroeg of laat passeert het moment van het ultieme afwegen van hogere belangen dan de menselijke maat van het tijdelijk voortbestaan, al heb ik begrip voor de zin van het rekken, zolang die zekerheid nog ontbreekt. |