|
Tijdens de jaarwisseling zelf was ik met mijn hoofd ergens anders, omdat ik
een dag eerder, toen ik zat te eten en de tranen mij van een overdaad van
Sambal Badjak in de ogen schoten, hoorde dat een vriend was overleden. Nu
helpt ons nuchtere westerse denken behoorlijk in die situaties, want
jaartellingen zijn doodeenvoudig verzonnen, zoals we inmiddels weten, maar
het kost toch nog steeds moeite om toe te geven dat decorum een handje
helpt, wat zeg ik, de spil is van die mislukte poging tot maatschappelijke
organisatie die samenleving heet, of omgekeerd, het maakt niet uit.
Ik kwam enige dagen later thuis, terug van de begrafenis, toen mijn oog viel op een juist aangekomen nieuwjaarskaart van Olav Cleofas van Overbeek. De meester van de leegte had een foto gemaakt van een blank schilderij, wachtend op de ezel, en daarnaast een schoon palet met maagdelijke mopjes verf. Met een gevoel van opluchting begon ik te schateren van het lachen. Nieuwjaar, het is niet waar, maar het is toch waar. Zoals je in- en uitademt, zoals het licht wordt en donker, zoals je huilt en lacht, zo maak je ook de jaren, je verslijt ze, gooit ze weg, en, leed of niet, je blijft het proberen, de cadans en de schone lei, zij houden ons in leven. Dus bij deze wens ik u het allerbeste voor 2001. |
BACK