| De Balk in Mijn Oog |
|
Lieve organisatoren van Tefaf, Met diepe bewondering kijk ik altijd naar de grandioze manier waarop u een wereldwijd uitgemolken concept een ongeëvenaard exclusief aanzien geeft. Voordat ik dan ook verder ga hecht ik eraan te benadrukken dat mijn opmerkingen niet voortvloeien uit mijn bemoeizuchtige aard, maar dit keer betrekking hebben op een door u waarschijnlijk geheel onvermoed neveneffect van een uiterst onbeduidend detail. Niet in het minst daarom wil ik toch nog eerst de loftrompet steken over de fantastische manier waarop u dit evenement jaar in jaar uit vorm geeft en organiseert. Wij Nederlanders doen altijd zo moeilijk over het uiten van bewondering, daar hebt u vast wel eens onder geleden. Maar het gaat me eigenlijk om iets anders. U bent vast wel bekend met de irritante gewoonte om succesformules te imiteren. Ik ken dat frustrerende gevoel. Heb je jaren gesleuteld aan concept en uitwerking, gaat een ander gratis aan de haal met het met bloed, zweet en tranen doordrenkte eindresultaat. Je kunt er niks van zeggen, maar je weet het. Maar ik wil u graag een hart onder de riem steken. Het echte succes wordt bevestigd door de pogingen van het volgvolk. Dat hoort erbij. Maar het geeft ook verantwoordelijkheid, en nu komen we in de buurt van wat ik onder uw aandacht wil brengen. Bij mijn bezoek op 7 maart heb ik mij lopen verbazen over het gebruik van tl-buizen als sfeerlicht. Als u nu meteen bij uzelf denkt, waar bemoeit ie zich mee, dan hebt u naadloos gelijk, maar daar gaat het me niet om. Waar ik naar hunker is de minimale kans dat u in dit geval heel even onachtzaam bent geweest, even niet zag waar de leverancier mee kwam aanzetten, of wellicht onder grote tijdsdruk genoegen moest nemen met wat leverbaar was. Kortom, wat zou ik er niet voor over hebben om er achter te komen of die tl-balken echt gepland waren. Ik hoef vast niet uit te leggen dat tl-balken in de Nederlandse cultuur een bijzondere plaats innemen. Hoe werd niet jaren onze zuinige aard op de proef gesteld door het misverstand dat het aansteken ervan extra veel stroom kostte. En hoe triest dat de gezellige kant van ons karakter met dit licht geen genoegen nam. Waardoor nou juist in de correcte kunstkringen dit licht wordt omarmd: budgettair vriendelijk en afgewezen door het volk, wat wil je nog meer. Nu ben ik mijn clou zeer dicht genaderd. Het zal u misschien ook zijn opgevallen dat mode zich meester kan maken van de merkwaardigste fenomenen. Zodoende ben ik bevreesd dat uw leidende positie tot gevolg zal hebben dat men u imiteert tot in elk detail, dus ook in de tl-buis als sfeerlicht. Asltublieft collega's, zeg dat het een vergissing is, ik wil mijn oude dag niet slijten in een wereld waar de coëfficiënt van het gezelligheidsgehalte -wàt zeg ik, van kwaliteit- uit de letters tl bestaat. Reeds nu bedient het puikje van het Nederlandse galeriewezen zich van tl-buizen. Dat mag niet verder om zich heen grijpen. Want het is namelijk helemaal niet denkbeeldig dat de argeloze kijker denkt Hee Wat Leuk, Dat Ga Ik Ook Doen, en voordat je het weet vraagt men mij in mijn eigen galerie waarom ik nog geen TL-balken heb. Leiders van de enige beurs ter wereld die niet hoeft te bezuinigen, behoedt mij voor deze nachtmerrie. Zo indirect maar toch zo zichtbaar als het tl-licht, zo ligt mijn lot in dit opzicht in uw handen. Red mij. Maar ik geef toe, wie ik ook sprak, niemand had het gezien. |