|
Beschouwt u het als één van die romantische verlangens, die nooit vervuld zullen worden, maar als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik tot mijn laatste snik zal blijven zoeken naar het gouden internet-idee, dat mij slapend en fluitend rijk zal maken. Ik kan mij zodoende redelijk ver inleven in pogingen van anderen, maar er zijn natuurlijk grenzen. Maar, alweer maar, als u van sensatie houdt dan kunt u zich vast wel inleven in de taferelen die zich hebben afgespeeld toen eenmaal de vinger van de kennis van de echtgenoot om wat voor reden ook van zijn romp was gescheiden, en die na enige omslag resulteerden in een poging een fastfoodketen te chanteren door voor te doen of dat lichaamsdeel deel uitmaakte van de geleverde eetbare waar. Het stond gewoon in de krant. Ik weet zeker dat iedere een beetje cinefiel onderlegde Nederlander veel heeft gehad aan de op celluloid vastgelegde Italiaanse sentimentexplosies, en zodoende een bijkans kant en klaar scenario in zijn hoofd heeft hoe dat daar is gegaan. Ik weet dat ik het niet mag zeggen, maar zou dat niet, in weerwil van de cumulatieve oververzadiging van de confrontatie met het schandalig gewone, dat zich leent tot gouden monsterproducties, iets zijn voor een leuke serie volgend jaar? Maar hoe kom je aan een echte vinger? U trekt de wenkbrauwen samen vanwege het blote feit dat als je iets wat verboden is in het kader van een kunstwerk toch doet, dat het dan zowel kunst als strafbaar is? Ook dat is op te lossen. U organiseert in de belendende tent eenvoudig een wedstrijd plakjes worst snijden en zoekt als sponsor Smirnoff aan, of merken van gelijke strekking en uitwerking. U legt voorts het personeel van het onderkomen een brandalarmoefening op, en, dat vergat ik nog, u trekt zelf een verpleegstersuniform aan. Dan moet het vervolgens lukken dat u, vlak nadat de Europese Unie door het NEE *) van Nederland als een kaartenhuis in elkaar is is gedonderd, ergens op een kruispunt in de Dolomieten de vinger van God laat vinden (precies, daarom mag het geen kunstvinger zijn, God heeft toch ook DNA?), en dan hoeft u nooit meer iemand te chanteren. Cannes, 1e prijs experimentele kitschfilms. Ongeloof, berusting, recettes. *) Het zou natuurlijk kunnen dat op grond van deze voetnoot alsnog één burger besluit niet tegen maar vóór de Europese grondwet te stemmen, waardoor de uitslag van het referendum alsnog ten voordele van het voortbestaan van de Europese Unie omslaat, waarop vervolgens de overige burgers net zo hardnekkig als die procesverslaafde Amerikanen die uitslag gaan aanvechten (even tussen haakjes, dit is weer zo'n mooi voorbeeld van de wet van de remmende voorsprong aangaande het niveau van het besef van het bestaan van verschillende bewustzijnniveau's, waarvan de ondergang van de fluisterbootjes en redding van de onderdoorgang van het Rijksmuseum treffende voorbeelden zijn), maar als een burger er net als u achter is gekomen dat de zin van het leven donders moeilijk te formuleren is, dan kun je hem toch moeilijk zijn acties verbieden. En voorts weet u natuurlijk al dat ik er een satanisch genoegen in schep om overheden dwars te zitten op momenten dat ze denken te handelen in dienst van de democratie. Dit voorrecht laat ik heus niet zomaar schieten, maar dan moet het daar wel over gaan. En dat is niet het geval. Het hoort hier helemaal niet te gaan over de kwaliteit van de tot nog toe in Europees verband geleverde diensten en inspanningen, maar om de noodzaak van de bundeling van al die krioelende Europese landen tot een Unie die mee kan doen in het mondiale spel van bestaande en aankomende grootmachten. Er is namelijk geen enkele ideologische basis om dit soort historische veranderingen als goed voor het individu te kenschetsen. Dat voelt zich uitstekend op z'n gemak in z'n dorpje, in z'n stadswijk, in z'n straatje. In de optiek van dit individu zijn alle overige belangen hieraan ondergeschikt, dus heb het er dan niet over. Het enige wat helpt is zwaaien met de dreiging van hel en verdoemenis, al mag het eventueel wat diplomatieker worden gezegd. Wie tegenstemt, en eventueel daardoor de deelname van Nederland aan de Europese Unie blokkeert ziet over het hoofd dat in de mondiale maalstroom van oorlog en geweld, en op zijn gunstigst harde economische competitie, een verdeeld Europa ten onder zal gaan. O ja, daar hebben we het weer, we zijn een gidsland. Wat zullen die andere grootmachten in hun vuistje lachen, zich gelukkig prijzend dat hun werelddeel zo'n etterlandje moet ontberen. Natuurlijk, ik blijf optimistisch, ook daar zal ooit het besef doordringen dat bevoordeling van de eigen soort op de lange duur altijd contraproductief werkt, maar wat zou het heerlijk zijn als in afwachting van dit zalig lot het leven in een fragiel machtsevenwicht voor alle partijen leefbaar blijft. Zou die ene recalcitrante burger, die tot hier is gekomen, alsnog gauw vóór willen gaan stemmen? |