|
Het voelde alsof het mijn eigen schuld was geweest, maar laatst vroeg iemand waarom ik dan niets had ingebracht tegen de komst van de Noordzuidlijn. Ik zei tja, maar razendsnel passeerden de beperkingen van het burgelijke gelijk in machteloze modus mijn geest, dus wat kon ik anders zeggen dan nog een een keer tja? Want wie zal je later geloven als je zegt dat in het daartoe gehouden referendum tweederde van de stemmers tegen was? Wat zeg ik, nú al niet. Het mag dus zonder meer merkwaardig heten dat het losgeraakte lusje van mijn nieuwe jas hoger scoorde. Is de Bijenkorf nu echt in linkse handen? Het staat natuurlijk vast dat ook rechtse ballen zonder wroeging hun winst baseren op de lage lonen van de derde mens, maar hoe zit het dan met de wraak van de consument? Is die gewend, al loungend bij het consumeren terneder liggende, dat jassen zich daar knoop- en lusloos mee conformeren, daarmee demonstrerend dat democratie niet alleen de mens maar ook de dingen domineert? Kunt u zich voorstellen dat, in een vlaag van mentaal vluchtgedrag, voor mijn geestesoog op het Centraal Station een vriendelijk loketje opdoemde, waar men lusjes repareert, en knopen aanzet, en verder scheurtjes in de geest verzacht door het voorlezen van gedichten? En anders dan overheden, ons geen oren aannaait? |
BACK