|
Waarneming vanuit de ruimte: "Meneer, die planeet is op sommige plaatsen wit met donkere stippeltjes." Ik had zojuist gelezen hoe nette bergbeklimmers netjes een putje in de sneeuw graven en daar netjes hun behoefte in doen en dan het putje weer keurig met sneeuw dichtgooien. Een schat van bacteriologische informatie ligt daar in de permafrost opgeslagen, want per jaar proberen minstens 25.000 klimmers de Mont Blanc te bedwingen, terwijl ze thee zetten door een schep sneeuw in een pannetje te verwarmen alvorens het pochetje aan het werk te zetten. En dan moet u nagaan, een paar dagen geleden nog stond in de krant dat de hond het in de goot ook niet meer mag in Amsterdam, over actueel gesproken. Toch komt het er nog eens van dat poep een schaars artikel wordt. Voorzover het tijdelijk wat minder taboe is, dan wordt het dat wel weer, tenzij het in de museale sfeer wordt getrokken, want dan slaat de balans door naar de zeldzaamheidswaarde. Waardoor ook Monumentenzorg in beeld komt, en de Werelderfgoed-lijst van de UNESCO, en de deelraad natuurlijk, die zich momenteel inzet voor carillons en draaiorgels, want als we het over traditie hebben dan mag een drol in het Amsterdamse straatbeeld niet ontbreken. Daar is trouwens nooit gedegen onderzoek naar gedaan. U kent toch de Arabieren die reizen boeken met regengarantie? Zo willen al die inwoners van alle nette steden ter wereld ook wel weer eens op de oude vertrouwde manier op scherp staan. Elke onachtzame stap kan fataal zijn, eindigen in een zachte drol, in een stad waar verder alles mag zolang je er maar niet per auto binnenkomt. Dat is een zeldzame ervaring, dus het mag wat kosten. Nederlandse kinderboekenschrijvers wrijven zich in hun handen, er is werk aan de winkel. Het grootste probleem is eigenlijk nog hoe je dat omschrijft in de gidsen voor touroperators, maar kennelijk wordt die hobbel zonder complicaties genomen, want ik zie verdraaid weinig mensen lopen in straten waar geen poep is te bekennen. Of ben ik weer de enige die er wat van zegt? |
BACK