|
Als u het nog niet wist, dan maar nu. Als er één lange werktijden op nahoudt dan ben ik het. Ik heb de schijn tegen omdat ik pas in de loop van de ochtend de voordeur met frisgewassen gelaat open, maar ik stop pas twaalf uur later. Het is al tekenend dat ik het nodig vind dat aan u uit te leggen. Alsof het niet helemaal kosjer is als je na acht uur uit je bed klimt. Ik hoef er geen onderscheiding voor, maar die verontschuldigende houding is niet op zijn plaats. Maar het wordt allengs gecompliceerder. Als u het nog niet wist, dan nu maar. Ik heb een hekel aan jij-bakken. Al is het waar, het helpt toch niet. Als de adrenaline zich moest bedruipen met de rede die wij ons allen toedichten, dan had de Europese Unie er een opslagprobleem bij. Maar neemt u mij niet kwalijk, ik dwaal af. Ik lees op de voorpagina van het Parool van 21 oktober dat ambtenaren er niet in slagen de stijlfiguur van satire met succes te hanteren, want zij krijgen ervoor op hun lazer. Is dat nou niet raar, volgens mij denken alle burgers meteen dat dat klopt, maar ziet u eigenlijk wel waar onze kansen liggen? Als ik het zeg begrijpt u het. Oefening baart kunst, niet te letterlijk nemen alstublieft. Dat betekent onder meer dat het wel erg onwaarschijnlijk is dat in het proces naar de juiste balans van meet af aan alles lukt, dus wat u zich maar het beste voor kunt houden is dat dit een blijk is van bereidheid tot meedenken, en dat is nog eens wat anders dan staken als middel om mee te graaien uit de ruif van de vaart der volkeren, al is de keerzijde minder rooskleurig, want het geeft ook aan hoe de gemiddelde ambtenaar denkt te bewerkstelligen ons tot rede te brengen. Dat is altijd het lastige van goede bedoelingen. Al zijn ze gebaseerd op misverstanden, je gaat er om je goede wil te tonen toch makkelijk een beetje in mee. En wat zegt de ambtenaar dan? Die moet dan haast wel in een crisis raken, want zo makkelijk ging het vroeger nooit. Ik heb er iets op gevonden, maar dat bewaar ik voor de volgende keer. |