BACK

Weekly Residuum 419 - juli 2009 B
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

Cadeautje XVII

Ha, ik begin het te merken. Ik begin te wennen aan het digitale tijdperk. Beschouwt u dit vooral niet als de verzuchting van een oudere, die geen weg weet met al die moderniteit. Integendeel, ik doe dingen in html, ik partitioneer en ik jat scriptjes, om over de strapatsen met mijn digitale camera's nog maar te zwijgen. Alleen rekeningen voor kunstwerken schrijf ik nog met de hand, niet eens bij wijze van protest, als wel om te laten zien dat ik aandacht heb voor zowel kunstwerk als koper. Maar wat koopt u daarmee, ik hoor het u zeggen, wat is de clou. Die zit in een soort Pavlov-reactie. Als u tegenwoordig iets aan wilt zetten moet u op een knopje drukken of een screen touchen. Dikwijls moet u even zoeken, waar zit dat knopje ook al weer - een beetje het gevoel van een modern gebouw, waarvan je de deur ook bij nadere inspectie niet kunt vinden - en zo stond ik laatst, weliswaar met mijn hoofd elders, voor het broodrooster vervreemd naar de reset-knop, de temperatuurknop en de refrost- en de stopknop te kijken, me afvragend hoe dat ding ook alweer aan moest. Het werd toch een soort aha-erlebnis om te beseffen dat ik een heuse handeling diende te verrichten door middels eenvoudige spierkracht de hendel en daarmee de roostertjes naar beneden te drukken, waartussen de boterham zich willig liet klemmen. En o veronachtzaamd wonder, daarmee werd ook nog een inwendig schakelaartje in de aan-stand gedrukt. Hoe verder de digitalisering oprukt, hoe meer u gaat kwijlen van waardering voor zoiets eenvoudigs, voor een proces dat u zonder enige technische hulp aankunt en nog doorgronden ook.

BACK