|
Nog één dag zal de kunstbeurs duren. Ik wrijf voor de laatste maal het zilver op, sta boven op de ladder een lampje te verwisselen en kijk vandaar naar de zorgvuldig gecomponeerde drie- of meerluiken aan de tijdelijke wanden. De meeste schilderijen zullen het land in gaan, of over de grens. Ooit zal men met man en macht stad en land afstropen om dit ideale span schilderijen weer bijeen te krijgen, voor andere privécollecties of voor musea. Moet ik om die omweg treuren, of hoort het erbij? Nee, besef ik, ik wil te veel tegelijk. Ik wil de huizen vol met dolgelukkige bezitters, en ik wil tegelijk onsterfelijkheid voor mijn levende schilders, en wel meteen. Dat is teveel gevraagd. Met een zucht klim ik het trappetje weer af. Er is werk aan de winkel. |