|
Beste Alex, Geachte aanwezigen, Er zweeft steeds een brandende vraag voor mijn geestesoog: hoe moet ik nu toch kernachtig deze schilderijen typeren? Manipulatie als vermaak, als toeval, als noodzaak, als passie, het dwarsbomen van de logica als uitdaging, als relativering, als hang naar waarheid, maar ook -daar heb je hem weer- als passie... Dat heeft gevolgen. Ik moet u op de hoogte brengen van de risico's die kleven aan het hebben van een van deze schilderijen. Een gelukkige eigenares vertelde eens trots dat iemand, knijpend in haar schilderij, vond dat haar handdoeken toch wel erg smerig werden, zo smerig, dat ze er stijf van stonden. Van zulk soort dingen gaan alle partijen dromen, en daar dromen bedrog zijn, maar mensen zich er toch door laten leiden, helpen uw tegenwerpingen niet. U bekijkt de wasmiddelenreclame voortaan met andere ogen. U raakt hoe dan ook eerst ontregeld, maar u doet nieuwe inspiratie op uit uw netelige positie. U bent voortaan beter gewapend in discussies over het bestaan van een objectieve werkelijkheid, want hier hangt het tastbare bewijs dat die niet bestaat. Met deze gedachte wil ik u graag weer de wijde wereld in sturen, doch niet alvorens deze tentoonstelling voor geopend te verklaren. |