|
Als burger ben ik verplicht betrokken te zijn. In mijn gedachten ben ik rigoureus, maar mocht het ooit tot daden komen, dan ik daal ik af tot polderniveau, al vraag ik me af of bij om het even welke tegenpartij hetzelfde besef bestaat, want anders heb ik een probleem. Maar goed, stel, ik zie weer iets dat nauwelijks deugt en samen met mijn burgerzin moet ik dat aan de grote klok gaan hangen, al vraag ik me dit keer af of ik in staat ben om dat uit te dragen. Inventariseert u met mij mee: - ik moet bovenmatig van de tongriem zijn gesneden; - ik moet toegang hebben tot de juiste bronnen, en ik moet daar ook tijd, dus ook geld voor hebben; - ik moet toegang hebben tot de media, wanneer het mij uitkomt; - ik moet niet vatbaar zijn voor de soms onzinnige invulling door de media van exponenten over mijn persoonlijke context, laat staan dat ik een menselijke zwakke plek hebt, want die wordt dan, zonder aanziens des persoons, mijn ondergang. Alle voorgaande hoedanigheden zijn op slag nutteloos als de media, maar ook uw medeburgers, leedvermaak ruiken. Gelooft u mij, ik heb best wel zelfvertrouwen, maar dit red ik niet. Ik zie ook meer van mijn medemensen beschadigd, zoals dat zo euforisch heet, van het toneel verdwijnen dan het redden, dus luistert u naar mijn reddingsplan. Dank zij mijn dochter weet ik een beetje hoe men bij Idols te werk gaat. Dat moeten we ook met politici gaan doen, maar beter nog op alle échelons, van boksgala en bingoavond tot Onderweg naar Morgen en het Nationaal Dictee. Wij burgers moeten er een eer in stellen onze zwakheden bloot te leggen, ongenadig maar met fier geheven hoofd. Wij moeten treuren als onze tekortkomingen tekortschieten voor een eervolle vermelding. Als het dan ooit echt aankomt op daden, op affaires, of op openbaar beleid, dan hebben we dat circus tenminste al gehad. |
BACK