BACK

Weekly Residuum 37 - februari 2001 D
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

Houten Harken







Als ik u zou zeggen dat de mandarijn, die in deze schil zat, denkt dat ie de genen van een boom heeft, zou u tegenwerpen dat hij daar vanaf is gevallen, dus wat wil je. Maar er zit een addertje onder het gras. In aanmerking genomen dat wij sinds een verkeerde appel (was die gemodificeerd of was die dat niet) geacht worden te lijden, is het curieus dat wij hunkeren naar bomen op ons spreekuur.





Is het u nooit opgevallen dat mandarijnen soms een zucht geven als u hun schil opent? Of dat betekent dat zij aan ons verwant zijn zou ik niet weten, maar het is de vraag of wetenschappers ons dat nog wel willen vertellen na de deconfiture van onze marginale genetische blauwdruk. Lees hoe de journalisten ons bagatelliseren - of zijn zij het die zich het hardst geraakt voelen en dat compenseren met een vorm van zelfkwelling door zich samen met ons op het schavot van de genetische ontmaskering te plaatsen? Het Parool houdt ons voor dat wij slechts twee keer meer genen hebben dan een fruitvliegje en nauwelijks meer dan een glibberige worm, het NRC Handelsblad vergelijkt ons met de zandraket en de muis, die er maar driehonderd minder heeft. Het rare is dat in beide kranten uitvoerig is te lezen hoe dat komt: de eiwitten van de mens kunnen meer dan die van andere organismen. Kan ik hier iets anders uit concluderen dan dat onze journalisten zelfvertrouwen ontberen, of misschien wel heel diep in hun hart hoopten dat zij, als fundamentele koppen van Jut, er een ietsie pietsie meer zouden hebben? Of zouden die mensen onder te hoge druk werken? En ons spaanplaat leveren of jus d'orange in plaats van de gewenste bomen?



BACK