Cadeautje XVI |
Ik was in het verleden de beroerdste niet als het ging om de bewuste burger te ironiseren, hoewel dat soms nog moeilijk is vanwege de regelmatig terugkerende waanzin in het doorsnee deelraadbeleid, want welke gemiddelde burger kan daar nog tegen zelfopspotten. Die beroerdste ben ik nog steeds niet. Daarom denk ik dat het een soort beloning is dat ik mag pleiten voor het ongemoeid laten van al die gezapig voortdobberende schuiten vol positivo's in de Amsterdamse grachtengordel. Maar niet tot elke prijs. Geluidsoverlast is een van de moeilijkst bestrijdbare nevenproducten van onze huidige welvaart. Dat ik daar nu als burger iets aan kan doen, en als ondernemer daar munt uit zou kunnen slaan - eventueel hoor, maar de eerlijkheid gebiedt me zowel mijn filantropische als mijn hebzuchtige ego bloot te leggen - dus als de munt niet werkelijkheid zal worden, dan zal het idee om alle feestvierders voor te schrijven hun muziek uitsluitend via oortelefoontjes tot zich te nemen, mij toch de genoegdoening van het instemmende geknars van de geroutineerde stadsdwarsdeelburger doen smaken. Bewonderenswaardige verhuurders van fluisterbootjes, gelouterd als u bent in de spagaat tussen denkende medeburgers en overheden die een nietwerkend alternatief voor denken denken te hebben gevonden, aan u ik schenk mijn idee om tevens in de verhuur te nemen een draadloos muzieksysteem met bijbehorende oortelefoons. Zelfs de lastigste burger zal u omarmen. Dus behalve de verhuur van adequate aparatuur voorziet het nu nog virtuele pakket ook in een korte training in het verduren van onverhoedse burgerlijke sympathieën. Want dat zal in de nurkse grachtengordel beslist onwennig zijn. (Parool 12-2-2009 - Overlast van bootjes vol feestbeesten) |