|
Kort na elkaar overleden twee mensen, de een als deelnemer aan een marathon, de ander tijdens een wandeltocht. Ondanks mijn betrokkenheid op afstand met allen die met de overledenen te maken hadden vind ik het een mooie dood. Het risico dat zelfmoordenaars een apart peloton van jakkerende wandelaars zullen vormen lijkt mij klein, maar wat ik vrees is de Europese regelgeving die hier uit voort zal vloeien. Zolang Fransen auto mogen rijden is geen enkele beschermende maatregel tegen onvoorziene en incidentele dodelijke gebeurtenissen gerechtvaardigd. Leven is risico nemen. Schimmelkaaseters en glazenwassers moeten gewoon hun gang mogen gaan, kunstenaars moeten zelf hun materialen mogen kiezen. De mooiste schilderijen ter wereld doorstaan de eeuwigheid op een onderlaag van loodwit*). Natuurlijk is het giftig, net als asbest, maar hele generaties zijn groot geworden met asbest warmhoudplaatjes, waarop miljoenen kilo's groenten al sudderend hun vitamines hebben verloren, dus anders dan op hysterie kan die wittepakkenbedoening tegenwoordig niet zijn gebaseerd. In mijn eigenste soldeerbout, inmiddels ruim vijftig jaar oud, zit nog steeds een plaatje asbest, dat ik, al ben ik van plan honderd te worden, zal blijven koesteren bij wijze van daad van burgerlijk verzet. *) Loodwit werd vroeger gemaakt door mensen lood te laten kauwen alvorens het verder te bewerken. |
BACK