Redt de Pers II |
Er woedt in de fotografie al lang een discussie over de wenselijkheid van het manipuleren van foto's. Ik heb daarover een uitgesproken mening, die inhoudt dat u, zolang het niet gaat om ondersteuning van waarheidsbevinding, mag doen wat u wilt. Wie waarheid roept roept pers. Wie pers roept ziet profijtelijkheid en idealisme voor zijn ogen strijden om uw gunst. Ik heb het volste vertrouwen in de goede afloop, en was juist daardoor twee jaar terug geschokt toen ik zag hoe een fotografe op de kunstbeurs Realisme '06 – of was het toch '07? – hardnekkig probeerde haar handlangster, van middelbare leeftijd, beslist niet modieus, morsig is iets te sterk, en met een literfles spa in haar handen, op natuurlijke wijze op de foto te krijgen op het moment dat ze de fles aan haar mond zette, terwijl ze een stilleven van Helmantel stond te bestuderen. Ik dacht eerst nog dat de fotografe het toeval wilde betrappen, maar een bespreking met regieaanwijzingen en al die herhaalde pogingen wezen op iets anders. De foto kwam de volgende dag in de krant. Als ik nu eens veronderstel dat die journaliste op listige wijze visueel aan de incrowd duidelijk wilde maken, conform de vigerende teneur van de recensies in de landelijke dagbladen, hoe het met het niveau van de betreffende kunstbeurs zit, koos zij dan niet een beeld dat ook de tegengestelde boodschap uitstraalt, namelijk dat niet alleen de gevestigde bourgeois zich aan de uitgestalde waren verlustigt, maar ook het volk, dat naar de ervaring leert zich maar al te makkelijk afkeert van alles wat naar kunst zweemt, dus driewerf hoera voor deze prestatie? Of zou ze dit op de koop hebben toegenomen, in de wetenschap dat die foto het imago van de beurs hoe dan ook geen goed zou doen? Hier kom ik niet zo maar uit. Maar de vraag of in dit geval met de waarheid gemanipuleerd mocht worden beantwoord ik volmondig met ja, want zo krijg ik de kans de hekel weer eens van stal te halen. |