|
Het beginsel van de vrije wil verliest terrein. Over gelijke kansen hoeven we het niet meer te hebben, die zijn er niet, iets om daar wat tegen te doen ontbreekt ook. Of het was bedoeld in de trant van gelijke kansen weet ik eigenlijk niet, maar nu speelt al enige tijd de vraag of je mensen, die de een of andere vorm van ongezond leven niet kunnen laten, mag uitsluiten van behandelingen die vanwege dat gedrag vroeg of laat nodig zijn om die persoon in leven te houden. De vraagt dringt zich hierbij op of doorzettingsvermogen als aandrijvende kracht van de vrije wil niet eerder een voorrecht is dan een plicht, net zoals men van intelligentie al langer vindt, al is het aanpalende grondrecht van gelijke voorrechten bij ongelijke talenten nog een utopie. Het inzicht begint te dagen dat verslaving de menselijke maat is, en gezegend maar dun gezaaid zijn zij die uit eigen vrije wil een genoegen achterwege kunnen laten. De doorsnee econoom vindt dat het in de aard van de mens ligt besloten dat hij streeft naar maximale bevrediging van zijn behoeften tegen minimale kosten (verfijning in de geest van het voorgaande: ten tijde van de bevrediging), dus dat wordt nog een leuke principieële wetenschappelijke strijd. |
BACK