| Prolepimodialoog |
|
O jongens, jongens toch, snapt dan niemand wat er aan de hand is? Dat de onvrede met de bestaande situatie, die ruimte gaf voor een binnenlandse politieke omwenteling, niet verdwijnt met het mislukken van de beoogde actie van de beoogde redders in de nood, die de weelde van de beoogde eerste stem niet bleken te kunnen dragen? Of moet ik het zo zeggen: zou de onvrede met de bestaande orde zijn verdwenen met de ondergang van het voortouw? Over mijn eeuwig slechte geweten niet deel te nemen aan het politieke gekrakeel, dat werd verdreven door een van de vele varianten van het recht op overlevingsdrang, wil ik het niet hebben, noch over iets dat ik nog niet weet. Maar zeg nou zelf, zou u uw ziel en zaligheid opofferen als u niet zeker wist dat dat ook werd gewaardeerd? Want hoe goed of slecht u ook bent, dank zij de media is die uitkomst uiterst ongewis, omdat die graag willen dat uw product past binnen hun manier van presenteren. Ik heb altijd geleerd dat ik met stotterende mensen geduld moet hebben -moet u horen, ik las laatst dat stotteren door een gen wordt veroorzaakt, dus als ik u probeer te overtuigen van het feit dat je politici niet moet laten uitpraten, denkt u dan ook niet dat die ook last hebben van een afwijkend gen, omdat ik als zwakke geest graag parasiteer op een moeilijk weerlegbaar statement? Zonder aanziens des partijs, en verder een status aparte d'opinion -zoals van Jan Mulder- in aanmerking genomen? En stel dat dat zo was, mag je daar dan openlijk over spreken zonder het risico te lopen te worden gearresteerd om redenen van discriminatie, of juist doodgewone laster, of eventueel misbruik van voorkennis? Het spijt me dat ik u lastigval, maar herkent u het een beetje? Zo van, ja goedemorgen, zó eenvoudig is het leven toch niet? |