|
Lieve Anneke, Hoeveel jaren ben ik nu al omringd door jouw werken. Ze zijn deel gaan uitmaken van mijn leven, maar het blijft voorkomen dat ik pogingen doe iets ervan in woorden te vatten. Mijn ogen dwalen dan weer over de stillevens en de portretten. Ik zie spercibonen, uien, eieren en eitjes, en mijn geest ontspant. Een veer, een twee twintig nee wel honderd schelpen, appels en peren, en nog meer. Maar last van een overdosis krijg ik niet. Dieren kijken mij aan, honden, konijnen -en dat is kras want die kijken nooit met twee ogen tegelijk naar hetzelfde- vroeger ook veel vogels, maar nu meer onpeilbare mannen, wat volgens mij in de psyche van de mens ongeveer hetzelfde is, want vliegen en imponeren willen we allemaal. Ik verbaas mij over mijn verbazing, want uitleg en begrip gaan niet altijd samen. Dus kijk ik nog een keer, en weer, en zie, het woord is toch van nut, want een van de schilderijen heet "De Moeder van Troost". Troost, dat is wat deze schilderijen ons schenken. Troost, omdat zelfs als we alle maatschappelijke handigheden beheersen, geluk toch ergens anders vandaan schijnt te komen. Troost geschonken door een medemens, want vraagt u maar na bij de Kamer van Koophandel, er zijn geen bedrijven die u troost leveren, en toch en toch, is het niet juist de feilbaarheid van de mens die troost tot een eerste levensbehoefte maakt, die indien niet vervuld, honger en dorst tot een peuleschil doet verbleken? Wie kent ze niet, woorden van troost? Het mensdom heeft er moeite mee en zoekt het meer in hulp en geldelijke steun, maar dat is niet hetzelfde. In de muziek dan, dan kan het in ieder geval zonder woorden, zoals in de beeldende kunst, zoals in jouw schilderijen. Troost, wie het ontmoet moet het grijpen, troost, dat is de beleving van onbaatzuchtige schoonheid, zelf weer het product van strijd en twijfel. Want juist wie troost kan schenken weet als geen ander hoe onmisbaar dat is. Ik weet zeker dat je nog vele schilderijen in de toekomst zult maken, maar mag ik je toch even tussendoor namens mijzelf en je vele bewonderaars bedanken voor dit geschenk, en in één adem door hiermee de tentoonstelling voor geopend verklaren? |