Eigenlijk ben ik nog sprakeloos. Eergisteren kon u in de krant lezen dat er op de Vijzelgracht een aantal huizen in de grond is gezakt, veroorzaakt door de bouw van de overbodige metro. In twee van die huizen is vijfentwintig jaar lang de galerie gevestigd geweest. Natuurlijk, onder meer om de toen aangekondigde aanleg van die metro ben ik daar vertrokken. Ik voorzag wat er zou gaan gebeuren, maar van sommige voorspellingen wil je niet dat ze ook echt uitkomen. Mijn gemoed schoot vol toen ik het las, daarna werd ik kwaad, razend. Gelukkig heb ik dit weekend twee zilversmeden bij de hand, die zonder vooraf te zijn ingelicht, behalve op hun eigen zilver, er namens mij ook op staan te hameren dat de Amsterdamse bestuurders moeten stoppen met dit megalomane project. Gewoon een ringlijn, desnoods sporen ondertunnelen, bestaande infrastructuur gebruiken en uitbreiden, en voorts de stad niet verder mollen, letterlijk niet en figuurlijk niet. Wat wil deze stad met alle gaten die al zijn geslagen, op de Unesco Werelderfgoedlijst? Die onaanzienlijke onherstelbaar beschadigde huizen zijn van Vingboons, een beroemd architekt uit de zeventiende eeuw. Amsterdam, de treurigst bestuurde stad van het Westelijk halfrond, belangrijk kandidaat voor de Wereldtreurnislijst…
|