| Links of Averechts |
|
Lezen is moeilijk, spreken is moeilijk, schrijven is moelijk, dames en heren, maar denken is nog moeilijker. En niemand die je controleert. Iemand kan wel zeggen goh, wat een originele gedachten, maar dan hebt u iets gezegd, of geschreven, en dat zijn woorden, geen gedachten. Gedachten zijn veel voller, hebben veel meer dwarslijnen, diepgang, bewegingsrust dan gesproken of geschreven woorden. Ik denk dat ik dat aanschouwelijk kan maken. Al schiet me te binnen dat het aan de taal kan liggen, want weet ú misshien of ze in andere talen net zo veel last hebben van het verwisselen van links met rechts als hier? Voorlopig lijkt het me beter als u mijn woorden als lokale berichtgeving beschouwt, want dan snapt u tenminste waar ik in de eerste alinea op doelde. Dat zou ik niettemin even willen laten rusten. Waar ik zelf mee zit is dat ik de afgelopen maanden uit alle macht heb getracht mijzelf te weerhouden van politiek commentaar. Van dat soort dingen krijg ik achteraf altijd spijt, dus zoek ik een manier om dat te compenseren. Er zijn voorwaarden aan verbonden. Tekst mag hoogstens uit enkele zinnen bestaan, eventueel in de vorm van een voetnoot of een citaat. Een cryptische foto mag ook, maar ook hier moet het onderschrift beknopt blijven. Daar gaan we dan. Ongeacht mijn afkeuring of instemming met de gebeurtenissen viel het me op dat de verslaggeving over het algemeen meer weg had van een echtelijke ruzie dan van afstandelijke nieuwsgaring. Ik zou haast opteren voor reactionair, in die zin dat de behoudzucht van onze vrije voorlichters sterker leek dan hun oog voor op til zijnde veranderingen. De klank van het woord bevalt me echter niet, afgezien nog van hun achterliggende overwegend linkse oriëntatie. Waarna ik met de volgende typering vrede kon hebben: de heersende trend in de Nederlandse journalistiek is linksionair. |