BACK

Weekly Residuum 379 - mei 2008 C
© foto en tekst Koen Nieuwendijk

Het Rijk der Dieren XI

Het is au fond een misverstand, maar het houdt heel veel mensen bezig. Ooit besloot een stadsdeel kippen in een park te plaatsen. Het moet symbolische waarde hebben gehad, maar daar gaat het nu niet om. Toen omwonenden na flink wat ervaring met ongewenste gevolgen op deskundige ondersteuning mochten rekenen was het te laat. Het gerucht had zich verspreid dat er een park was ergens in Amsterdam, speciaal voor kippen. Andere details zoals van verhongering en overlast kwamen niet meer door. En bovendien denken de kandidaat-hanen-en-kippen-achterlaters dat het juist gezellig is als hun voormalig privé-pluimvee tussen al die soortgenoten terechtkomt. Sindsdien gaan sterfte en aanwas hand in hand. Burgers uit het hele land dumpen daar hun kippen en, in meerderheid, hanen. Gediplomeerde vangers, die zelfs compassie hebben voor de kuikens die aan ratten ten slachtoffer vallen - hulde voor hun onpartijdigheid - boksen met grote moeite tegen de mythe op. Met al die open grenzen zal de toestroom van de eurokip weldra op gang komen. Het park ondergaat een metamorfose van probleemgebied naar publiekstrekker. Je hoeft er niets voor te doen, vroeg of laat gaan al die hanen met elkaar vechten om het schaarse territorium. En onderschat u een haan niet. Ooit probeerde ik er een te fotograferen, die besloot dat dat een reden was om aan te vallen. Door discreet mijn voet tegen de borst van het dier te plaatsen voorkwam ik schade en letsel van die forse scherpe klauwen, maar de foto's waren door al dat gedoe niet scherp. Dus die haan had gewonnen. Een park vol met deze vechtjassen, dat wordt spektakel. Of die kippen en hanen dat leuk vinden? Kippen hebben zoveel empathie met mensen, dat ze ons laten denken dat zij het voor de graankorrels doen als ze niet weglopen. Ze weten dat als ze die graankorrels links laten liggen, het helemaal de vraag is hoe lang ze in die verheerlijkte vrije natuur zullen overleven. Heeft er al een filosoof berekend hoe je geluksgevoelens als ultieme bestaansreden compatibel kunt maken met de waarschijnlijke tijdstuur van het aardse bestaan? In die zin dat het mensen nooit lukt op alle fronten geluk te hebben, en je dat dus net zo goed onder ogen kan zien en kiezen voor een wat langer leven met al die onvermijdelijke missers op de koop toe? En dat je al van geluk mag spreken als je kunt terugzien op een leven vol gedoe, omdat dat bevestigt dat je niet hebt stilgezeten? En waarom zouden we hanen, kippen, vangers en omwonenden dit louterende ervaren ontzeggen? Met als aangeschakeld voordeel dat hoe groter de menigten pluimvee zijn, hoe meer mensen er op af zullen komen, en hoe meer geld daar weer aan te verdienen is? Want dat wordt de volgende melkkoe van overheden: het uitventen van openbare recreatie aan private partijen als verplicht onderdeel van de Europese regelgeving. Dus in het geheim is Brussel dol op die kippen. En die kippen hebben, hoe je het ook wendt of keert, een park naar hun poot gezet.

BACK