|
Ik las onlangs tot mijn verbazing een artikeltje in Het Parool waarin op licht sensationele toon werd bericht over de ontdekking dat kinderen elkaar al op de peuterzaal niet toevallig de hersens inslaan. Ja hoor eens, als dat nou niet precies een van de redenen is waarom kinderen op school zitten. Kleine kinderen zijn halve wilden. Hun motoriek is niet subtiel, hun inzichten zijn rudimentair, hun gretigheid nog nauwelijks gedoseerd. Kinderen vallen ook veel. Daar kunnen ze tegen en daar leren ze van. Bewaar me voor het volgende artikel dat meedeelt dat kinderen, zodra ze in het kinderdagverblijf worden gestationeerd, meteen beginnen met niet toevallig vallen. En dat dan vervolgens iemand dat verbaasd gaat constateren. Als ik mijn dochter niet zou wijzen op de risico's die kleven aan haar onstuimige motoriek, dan zou ze me drie maal per week klakkeloos maar liefdevol en omgekeerd wurgen. Maar dat is toch niets om je over te verbazen? |