|
De stad moet open blijven! Dit is een onderstroom in het proces van de stedelijke besluitvorming, die enerzijds zo bizar is dat niemand zich er iets bij kan voorstellen, en anderzijds zo alledaags logisch en vertrouwd dat niemand gevaar ziet. Er hoeft dus ook niets verborgen te worden. Let u maar op. De aanleg van de Noordzuidlijn is koud begonnen, en in feite nog steeds enigszins in de gevarenzone van het afblazen, of een wethouder verzint een geavanceerd kabelnet, dat nog veel meer kost, en waarvoor alsnog weer de hele stad, die al is voorzien van een ruim assortiment koperen en glasvezelkabels, open moet. Alsof niet nog steeds vele Nederlandse gemeenten in het geniep hun wonden likken, opgelopen in het profijtelijke avontuur van de privatisering, begeeft die wethouder zich op een terrein waar niet zo lang geleden communicatiemastodonten zich ternauwernood het vege corporate lijf konden redden na gigantische investeringen in een verkeerd ingeschatte technische ontwikkeling. Het moet bovendien in deze context een forse tegenvaller zijn dat de gemiddelde burger het opengooien van de grachten wist te verhinderen, want dat was in geval van nood toch een welkome aanvulling in het nobele streven naar de "Eeuwig Open Stad" (EOS). Daar tussendoor klinken ook al stemmen die roepen wanneer wij de volgende revisie van al die huizenhoge ondergrondse persriolen kunnen verwachten. (Nee, ik trek niet van leer tegen de pers.) In die hoek schuilen onbegrensde perspectieven. Een toekomstige wethouder zal geschiedenis willen schrijven met het Hogesnelheidsriool (HSR). Het water dat u 's morgens loost komt 's avonds al weer via de methode van de moleculaire merking (MMM) gereinigd uit uw kraan. Dus niet andermans water, waar u het nu mee moet doen. Desgewenst worden ook vaste substanties weer in hun oorspronkelijke staat bij u afgeleverd, via de methode van de Dynamische Bacteriële Regeneratie (DBR) U kijkt wat onwennig? U moet er rekening mee houden dat uw bewustzijn gaandeweg dieper in elke materie doordringt, hetgeen haaks staat op het oneigenlijk gebruik van mentale sluitspieren voor gedachten over minder aantrekkelijke zaken, zodat de terugkeer van uw eigen water u tenminste de tijd geeft in het reine te komen met de resterende mentale discrepanties. En uiteindelijk zal in de loop der decennia blijken dat de werkelijke maatschappelijke vernieuwing tegen wil en dank is voortgekomen uit initiatieven die in oorsprong konden bogen op een hoog gehalte aan gezelschapsspelbeleven, als een mengeling van Mensch Erger Je Niet en Monopolie. En dan dondert het toch niet dat dat in de praktijk nog best pijnlijk kan zijn? |