|
Als vrijwillig statisticus ben ik niet voor een kleintje vervaard, maar ik kan maar niet uit mijn hoofd zetten dat het merkwaardig is dat ik jaar in jaar uit dekschuiten vol uit de grachten opgeviste fietsen zie passeren, terwijl ik, al sinds 1963 actief door Amsterdam fietsend, nog nooit iemand een fiets in het water heb zien gooien. In eerste instantie lijkt dit minder spannend dan het bericht dat meldt dat haaien een andere perceptie hebben van saai dan ik, want zij raakten als attractie op de miljonairsbeurs voor iets wat hoe dan ook duur moet ogen, in een fatale stress, terwijl ik dan beschaamd zou bedenken dat dit nou juist saai is of eventueel dat er iets schort aan mijn maatschappelijk inlevingsvermogen. Dus stel nou dat er zodoende gekwetsten zouden zijn die van mij zouden eisen dat ik mijn pakket van eisen van normale doen zou moeten transformeren in een pakket excuses, dan ik kan me bij voorbaat voorstellen dat als er al haaien in de Amsterdamse grachten zouden zwemmen dat die om reden van die incognito in het water geworpen fietsen meer dan voldoende vertier ervaren en verder kiezen voor het bestaan van undercover als halfgezonken roeiboot, want die zie ik wèl in ruime mate. Waarmee aannemelijk is dat ze er, zonder dat we ze ooit echt zien, wel degelijk zijn. Zoiets brengt voor mij cijfers tot leven. |
BACK