Galerie Lieve Hemel, 47 jaar jong

BACK to Past Exhibitions

BACK

Galerie Lieve Hemel

47 jaar jong

Met dank aan de Veteranen

Klik hier voor de

Olav Cleofas van Overbeek

Karel Sirag

C.B. Muller

Met dank aan de Veteranen onder mijn kunstenaars, waarbij ik ook even stil wil staan bij hen die zijn overleden, en de velen die in het verleden hier exposeerden. Met dank ook aan de veteranen onder mijn klanten, en allen die daarna kwamen. Een galerie zonder kunstenaars is als een heelal zonder sterren. Een galerie zonder klanten is als een heelal zonder planeten. U vraagt zich af waarom ik niet wacht tot de vijftig jaar rond zijn? Nou kijk, met het nieuwe advies van de gezondheidsraad zal ik die mijlpaal wel halen, maar van het heelal weten u en ik dat zo net nog niet, en de meeste wetenschappers evenmin.

Met dank aan de Veteranen onder mijn kunstenaars, die onverdroten voortgaan met het scheppen van adembenemende schoonheid. Je wilt niet weten hoe waanzinnig moeilijk dat is, en tegelijk te gecompliceerd om uit te leggen. Het tijdsgewricht mag dan knarsen, het kunstbeleven krakend kantelen, zo’n beetje als de vooras van mijn omafiets, die dringend vervangen moet worden, maar de vertrouwdheid van een bloedmooi schilderij, zal, als een van de zes vlakken van de kubus van het kunstleven, nooit uit het zicht verdwijnen. En u weet dat u er maar drie tegelijk kunt zien, toch?

Met dank aan de Veteranen onder mijn kunstenaars, die decennia lang hun eigen weg zijn gegaan, wars van modes, wanen, morele oordelen. Niet voorschrijvend, geen sleutelrol opeisend, maar bescheiden werkend aan hun oeuvre, hun passie. Gehoorgevend aan hun bijzondere talent, penseelstreek voor penseelstreek hun beeldtaal transformerend tot een eigen universum.

Hoe mooi is het als na 47 jaar galeriehouden de dingen weer bij elkaar komen. Het begon in mijn jeugd. In 1967s was er in het Noordbrabants Museum een tentoonstelling van Jeroen Bosch. Daar, in dat provinciale museum, is de kiem gelegd voor mijn latere en nu nog steeds dominante voorkeur. Het heeft me geen moeite gekost deze lijn al die 47 jaar door te trekken, wat mij betreft mogen daar best nog een paar decennia bij.

Koen Nieuwendijk.

With gratitude to the veterans among my artists, in remembrance of those of them who have departed this world, and with fond memories of those whose works the Gallery has showcased at one time or other. With gratitude too to the veterans among my clients and to the newcomers. An art gallery without artists is like a universe without stars. An art gallery without clients is like a universe without planets. You are asking me why I have decided to celebrate now rather than complete the more traditional fifty-year run? Well, even though the latest Health Board recommendations would suggest that I should still be alive and kicking in three years’ time, you and I, and the majority of scientists with us, know that it is an entirely different kettle of fish when it comes to the survival of the universe

With gratitude to the veterans among my artists, who are every bit as devoted to the creation of breathtakingly beautiful works now as they were all those years ago. Theirs is an insanely challenging existence which at the same time is so complex as to defy explanation. We may be living in a tumultuous era that is causing the artistic experience to sway and topple – somewhat like the hub assembly on my granny bicycle’s front wheel, which is in dire need of replacement – but like any one of the six squares of the cube that is artistic life, the sense of closeness that a gorgeous painting instils will never disappear from sight. And don’t we all know that it is impossible to see more than three of a cube’s squares at any one time?

With gratitude to the veterans among my artists, who – impervious to fads, to hypes, to moral judgments – over the past decades have consistently followed their own path, quietly beavering away at their body of work, their passion, without a trace of superiority or overbearingness, in the exclusive service of their extraordinary talent, transforming their imagery – one brushstroke at a time – into their own particular universe.

As the proprietor of an art gallery I find it nothing short of wonderful after a 47-year stint to see things come full circle. It all started in my childhood. It must have been 1967 or so when a Jeroen Bosch exhibition was held at the North Brabant Museum, that charmingly provincial gallery where the seeds were sown of my chief artistic preference, which to this very day has stayed with me. I have not found it at all challenging over the past 47 years to stick to my artistic guns, and I would gladly continue to do just that for several more decades.

Koen Nieuwendijk.

P.S.

Beste lieve alle soorten van belangstellenden,

Vergeef me mijn tegendraadsheid om het accent van lang bestaan te leggen op momenten die anders zijn dan de standaardindeling van vijf, twaalfeneenhalf, vijfentwintig, vijftig, en tegenwoordig met die alles bijeen genomen toch plotselinge omslag van veel langere levensduur, van vijfenzeventig en honderd jaar. Hoe oud kunnen pubers worden, is dat niet de eigenlijke vraag?

Of nee, hoe oud kunnen middenstanders worden, of nee, al dwingt de belastingdienst voor kunstenaars de zzp-status af, die worden al eeuwen ouder dan de gemiddelde mens. Hoe dan ook, lang is lang, vieren kent vele gradaties. Beschouwt u deze momentopname als een aanloop naar de viering van het vijftigjarig bestaan van de galerie. Misschien omdat ik te laat ben geboren om automatisch honderd jaar te worden, alhoewel, waarom zou ik dat als een verdienste willen beschouwen?

Nee, om de verdienste gaat het niet, wel om het onuitsprekelijke genieten, waaraan ik mocht en nog steeds mag bijdragen. Dat toch wel doorgaat, maar een beetje vieren, dat kan toch geen kwaad?