Section artists of the gallery - Francisco Roa - Interview
Francisco Roa: «Me he mantenido fiel a mi estilo en toda ... La Tribuna de Guadalajara https://www.latribunadeguadalajara.es › 26 jun 2022 — Francisco Roa (Guadalajara, 1963) atesora una larga trayectoria artística. Aunque su referencia principal es Madrid, este pintor y escultor ... Francisco Roa (Guadalajara, 1963) atesora una larga trayectoria artística. Aunque su referencia principal es Madrid, este pintor y escultor alcarreño mantiene su estudio en la ciudad de Guadalajara donde también anhela hacerse su propio hueco. Ahora, es el momento de conocer su obra gracias a la magnífica exposición Paisajes y Arquitecturas que ofrece en el Palacio del Infantado hasta el próximo 3 de julio. ¿Cuándo y cómo descubre que lo suyo es el arte? Desde niño dibujaba y luego, influido por gente que tenía cerca y por otros compañeros, fui aficionándome cada vez más. En Bachillerato sacaba buenas notas y los profesores me animaron y me decanté por estudiar Bellas Artes. Un artista, ¿nace o se hace? Creo que las dos cosas, probablemente una persona tiene facilidad desde que es niño para hacer ciertas cosas y, luego, es importante que alguien te oriente y forme más en ello. ¿Vive exclusivamente de su obra? Sí, pero con muchas dificultades. Me empeñé en ello, en poder vivir del arte y han pasado muchos años y sigo ahí. No sé si en el futuro podré seguir haciéndolo pero, por ahora, lo he conseguido. Entonces, ¿es muy difícil vivir del arte? Sí. Porque aparte de encontrar un apoyo privado por tu cuenta, el apoyo institucional yo no lo tengo ni lo he tenido nunca. He podido realizar esta exposición en un espacio público, pero hasta ahí ha llegado. ¿Cómo se definiría como pintor? Siempre me ha interesado la pintura del pasado, de las Vanguardias para atrás, del Impresionismo para atrás. Eso es lo que más tengo presente en mi obra, pero no sabría definirme de una manera concreta. El tipo de pintura que me interesa es la clásica, aunque eso abarca mucho. A nivel escultórico, ¿también se decanta por las tendencias clásicas? Sí. De hecho, en esta exposición que presento en el Palacio del Infantado hay varias esculturas realizadas por mí de cabezas humanas. No hago escultura abstracta o geométrica, tiendo al clasicismo también en esta disciplina artística. ¿Cuáles son sus principales referentes artísticos? Los pintores del Quattocento y del Cinquecento italiano y los pintores flamencos de esa época como Durero o Van Eyck. En cuanto a escultores, pues en esa misma línea como es el caso de Donatello. Su obra pictórica, ¿podría calificarse de hiperrealista? Hay quien lo llama así, pero el hiperrealismo en realidad es una tendencia pictórica norteamericana. Yo pienso más en lo clásico, aunque claro lo clásico aborda la imagen de manera muy real, pero yo nunca utilizo la palabra hiperrealismo para calificar mis cuadros. ¿No le gusta la abstracción? No me atrae la abstracción en general, no me siento identificado con ese tipo de tendencia. La exposición Paisajes y Arquitecturas que ofrece en el Palacio del Infantado incluye mayoritariamente bonitas vistas y detalles de edificios ¿Le interesa también la figura humana? Sí, también realizo retratos y bodegones. Todo muchos palos en el ámbito de la pintura clásica. La presencia de Guadalajara es una constante en su obra, ¿siente predilección por la tierra? Soy de Guadalajara, vivo en Guadalajara y camino mucho por la provincia. Entonces, me voy fijando en los paisajes y en los detalles que me interesan. Por ejemplo, las espadañas que aparecen en esta exposición son todas de pueblos de la provincia. Me muevo mucho por la provincia, veo varias veces los pueblos, los paisajes y me da tiempo a seleccionar. Guadalajara tiene muchos lugares interesantes para pintar y el hecho de tenerla tan cerca, ayuda. Me gustar volver a los sitios para mirarlos, para buscar un lugar, una perspectiva, con luces distintas y eso donde mejor puedo hacerlo es en aquellos lugares que tengo más cerca que son los de la provincia. Aunque también he pintado cuadros de otros muchos sitios de fuera. ¿Cómo cree que ha sido su evolución como artista? Diría que no existe ninguna evolución en mi obra, no lo pienso, la verdad. De hecho, en esta exposición, al tener bastante espacio, me ha dado por colgar cuadros que tenía en casa que son de cuando yo tenía 20 años y, curiosamente, no considero que sea algo que hice hace mucho tiempo y que ahora no lo tengo en cuenta. Al verlos, no tengo la sensación de que haya pasado el tiempo y técnicamente puede incluso que haya empeorado (risas). En todos estos años de trayectoria artística me he mantenido fiel a mi estilo, no ha cambiado.
|
|
Francisco Roa: «Ik ben mijn hele leven trouw gebleven aan mijn stijl... De Guadalajara Tribune https://www.latribunadeguadalajara.es › ... · 26 juni 2022 — Francisco Roa (Guadalajara, 1963) heeft een lange artistieke carrière. Hoewel zijn belangrijkste referentiepunt Madrid is, is deze schilder en beeldhouwer... Francisco Roa (Guadalajara, 1963) heeft een lange artistieke carrière. Hoewel zijn belangrijkste referentiepunt Madrid is, heeft deze schilder en beeldhouwer uit Alcarria zijn atelier in de stad Guadalajara, waar hij ook naam hoopt te maken. Het is nu tijd om zijn werk te ontdekken dankzij de schitterende tentoonstelling Landscapes and Architectures die hij tot en met 3 juli organiseert in het Palacio del Infantado. Wanneer en hoe ontdekte je dat kunst jouw ding was? Ik teken al sinds ik een kind was. Later raakte ik er steeds meer geïnteresseerd in, onder invloed van de mensen om mij heen en andere klasgenoten. Op de middelbare school haalde ik goede cijfers en de leraren moedigden mij aan. Daarom besloot ik om Schone Kunsten te gaan studeren. Wordt een kunstenaar geboren of gemaakt? Ik denk dat het beide is. Een persoon heeft waarschijnlijk al sinds zijn kindertijd de mogelijkheid om bepaalde dingen te doen, en dan is het belangrijk dat iemand je hierin begeleidt en verder traint. Leef je uitsluitend van je werk? Ja, maar met veel moeilijkheden. Ik was vastbesloten om van kunst mijn beroep te maken. Inmiddels zijn er vele jaren verstreken en ben ik er nog steeds. Ik weet niet of ik dit in de toekomst kan blijven doen, maar voor nu is het me gelukt. Is het dan zo moeilijk om van kunst je brood te verdienen? Ja. Want afgezien van het zelf vinden van privé-ondersteuning, heb ik geen institutionele ondersteuning en heb ik die ook nooit gehad. Ik kon deze tentoonstelling in de openbare ruimte houden, maar verder gaat het niet. Hoe zou u zichzelf als schilder omschrijven? Ik heb altijd interesse gehad in schilderkunst uit het verleden, van de avant-garde tot het impressionisme. Dat is wat ik in mijn werk het meest in gedachten houd, maar ik weet niet hoe ik mezelf concreet moet definiëren. Het soort schilderkunst dat mij interesseert is klassiek, hoewel dat veel omvat. Bent u wat betreft beeldhouwkunst ook meer een klassiek voorbeeld? Ja. In feite zijn er in deze tentoonstelling die ik presenteer in het Palacio del Infantado verschillende sculpturen van mensenhoofden die ik zelf heb gemaakt. Ik maak geen abstracte of geometrische sculpturen, ook in deze kunstdiscipline neig ik naar het classicisme. Wie zijn je belangrijkste artistieke referenties? De schilders van het Italiaanse Quattocento en Cinquecento en de Vlaamse schilders uit die tijd, zoals Dürer en Van Eyck. Wat betreft beeldhouwers, in dezelfde trant, zoals in het geval van Donatello. Kan uw beeldend werk hyperrealistisch genoemd worden? Sommige mensen noemen het zo, maar hyperrealisme is eigenlijk een Noord-Amerikaanse schilderstijl. Ik denk meer na over het klassieke, hoewel het klassieke de afbeelding natuurlijk op een heel reële manier benadert. Ik gebruik echter nooit het woord hyperrealisme om mijn schilderijen te beschrijven. Houdt u niet van abstractie? Ik voel mij over het algemeen niet aangetrokken tot abstractie, ik identificeer mij niet met dat soort stromingen. De tentoonstelling Landscapes and Architecture in het Palacio del Infantado toont vooral prachtige uitzichten en details van gebouwen. Bent u ook geïnteresseerd in de menselijke figuur? Ja, ik maak ook portretten en stillevens. Er gebeurt veel op het gebied van klassieke schilderkunst. De aanwezigheid van Guadalajara is een constante in uw werk. Heeft u een voorkeur voor het land? Ik kom uit Guadalajara, ik woon in Guadalajara en ik wandel veel door de provincie. Dus begin ik de landschappen en details op te merken die mij interesseren. Zo zijn de klokkentorens die in deze tentoonstelling te zien zijn allemaal afkomstig uit steden in de provincie. Ik reis veel door de provincie, zie de steden en landschappen meerdere keren en heb dan voldoende tijd om te selecteren. Guadalajara heeft veel interessante plekken om te schilderen en het feit dat het zo dichtbij ligt, is een pluspunt. Ik ga graag terug naar plekken om ze te bekijken, om te zoeken naar een plek, een perspectief, met ander licht. Dat kan ik het beste doen op de plekken die het dichtst bij mij liggen, namelijk in de provincie. Hoewel ik ook veel andere plekken buiten heb geschilderd. Hoe denk je dat jouw evolutie als kunstenaar is geweest? Ik denk dat er geen evolutie in mijn werk zit. Eerlijk gezegd denk ik van niet. Ik had namelijk veel ruimte en besloot om in deze tentoonstelling schilderijen op te hangen die ik thuis had hangen en die dateerden van toen ik 20 was. Vreemd genoeg beschouw ik ze niet als iets dat ik lang geleden heb gemaakt en waar ik nu geen rekening meer mee houd. Als ik ernaar kijk, heb ik niet het gevoel dat de tijd is verstreken en technisch gezien is het misschien zelfs erger geworden (lacht). Gedurende al die jaren van mijn artistieke carrière ben ik trouw gebleven aan mijn stijl, die is niet veranderd. Welke techniek gebruik je het meest? Tegenwoordig teken ik vooral met grafiet, houtskool en kleurpotloden. Maar vooral omdat ik het moeilijk vind om met olieverf te schilderen.
|