HOME BACK

Wie in de voorgeschiedenis van Bernard Verkaaik duikt ziet vanaf het begin ..... lees verder Delving into the history of Bernard (or Ben) Verkaaik reveals ..... read more

Contact via E-mail

Back to overview "Gele Pot, Eieren, Witte Uien" 2006 olieverf/paneel 65 x 90 cm (verkocht - sold) "Pot en Uien" 2001 olieverf/paneel, 60 x 80 cm Euro 28.000 "Groene Pot, Pruimen en Meer" 2001 olieverf/paneel, 60 x 80 cm Euro 28.000 "Rode Uien met Loof, Ei en Aardewerk" 2006 olieverf/paneel 60 x 90 cm (private collection)

TOP

Bernard Verkaaik (1946-2020) Wie in de voorgeschiedenis van Bernard Verkaaik duikt ziet vanaf het begin een fanatiek en begeesterd persoon. Of het nou komt van het opeisen van je plaats in een groot Schiedams gezin, of dat het eenvoudig aanleg is, maar hem vanaf een afstand gadeslaand als succesrijk illustrator, herkent men in de fanatieke manier van bedenken en uitvoeren van opdrachten - die dan overigens daardoor ook voor veel wrijving konden zorgen - de strenge voorwaarden die hij zich als stillevenschilder later zal opleggen. Veelzijdig en sociaal bewogen als hij was, sluimert niettemin diep in het binnenste van zijn stillevens de hang naar stilte en balans. Alles wat ik hier een paar zinnen samenpers heb ik in de loop van twintig jaar samenwerken stukje bij beetje waargenomen. Het is voor mij altijd al, en ten aanzien van elke kunstenaar overigens, een wonder hoe dat monnikenwerk met die piepkleine penseeltjes tot een harmonisch en in een kleine begrensde ruimte gedwongen tafereel tot visueel spektakel wordt getransformeerd, waarbij het spektakel vooral een onbegrijpelijke fascinatie behelst, die net zo goed de vorm van een stilleven kan hebben als een landschap vol actie. Nu eist de realistische techniek doorgaans een lange ontstaanstijd, waaraan eigenlijk al is af te meten dat zijn op het eerste oog bourgondische levensstijl meer een kwestie van buitenkant was, en die noodzakelijke en onwaarschijnlijk langdurige concentratie die stille binnenkant verried. Des te merkwaardiger hoe zijn uiterlijk daarmee contrasteerde: een grote stevige man, en beer van een kerel, in wiens potige handen een penseeltje vrijwel verdween. En dan het raadsel van de fase van voltooiing. Hij liet me wel eens een schilderij in wording zien, waarbij ik me afvroeg wat er dan nog moest gebeuren. Maar nee, het echte werk was nog niet gedaan. Het gevoel bekruipt me dat dat ook geldt voor zijn oeuvre. Hoe fantastisch de schilderijen ook waren, de belofte van wat nog komen zou zweefde daar reeds boven. Verkaaik was nog lang niet klaar, zijn heengaan is te vroeg gekomen. Koen Nieuwendijk.

In Memoriam Bernard Verkaaik (1946-2020) Delving into the history of Bernard (or Ben) Verkaaik reveals an innately intense and driven individual. It may have had something to do with his having had to claim his place from a very early age among the family’s steadily expanding brood, or perhaps he was simply predisposed this way. No distant observer of this acclaimed illustrator (his original career) could fail to recognise in the fanaticism with which he tended to conceptualise and execute the assignments with which he was entrusted (at the risk, it cannot be denied, of considerable friction building in the process) the exacting standards he was to impose upon himself as the still life painter he became later in life. A longing for tranquillity and balance always lay dormant at the core of his still lifes, as versatile and socially conscious an individual as he was. This condensed characterisation of Bernard Verkaaik is the product of my piecemeal observations of him over two decades of collaboration. I will never cease to be amazed – and this goes for each individual artist – by how all that painstaking work using those itty-bitty brushes eventually translates into a harmonious creation, a visual spectacle packed into a confined space, the spectacle itself mostly comprising an incomprehensible fascination that could just as easily take the shape of a still life as that of an action-packed landscape. I should point out that technically speaking realism painting tends to be quite time-intensive, as an indication that Verkaaik’s seemingly exuberant lifestyle was more to do with outward appearances whereas it was his essential and astonishingly long-lasting concentration that hinted at the inward tranquillity. All of which makes the contrast with his outward appearance all the more remarkable, for Ben Verkaaik was big and sturdy, an altogether strapping bloke whose king-size hands dwarfed the brushes he worked with. And then there is the mystery of the completion stage. On the occasions he showed me a painting in progress (as he sometimes did), I invariably found myself wondering in what respects he could possibly regard it as “pending completion”. But no, he always assured me, the real effort wasn’t done yet. I cannot shake the feeling that the same thing has always applied to his entire body of work: no matter how phenomenal the paintings were and are, floating above them was always the promise of what was yet to come. Verkaaik had not nearly completed his mission, but had his life cut short too soon. Koen Nieuwendijk. (Translation Tekstwerk, Amsterdam)

TOP