|
Het is wreed, het is hard, het is ongenuanceerd, maar als ik lees over het witte boekje springt eerst mijn hart een beetje op, maar mede geholpen door de slotzin van het artikeltje dat wijsgerig constateert dat hoe gematigder de opstandelingen zich opstellen, hoe groter de kans dat hun spellingsboycot uiteindelijk zal slagen, en naar ik later constateerde mede door de kop ter rechterzijde waarin het woord weke voorkwam, luidt mijn matige modificatie: het weke boekje. Hetgeen de onderliggende vraag blootlegt of de vrijheid van meningsuiting voor de bewust en verstandig levende burger is geblokkeerd door zijn eigen verstand? En los van het zo ja of zo nee, is het verstandig door deze zelfgekozen balans tussen vrijheid en de ketenen van intellect de qua bewustzijnsniveau minder bedeelden, waaronder niet alleen vele allochtonen maar ook de leden van de zittende taalcommissies, te laten wentelen in hun eigen vindingrijkheid, ook al zijn hun sociale vermogens niet toereikend om u te overtuigen? Nee, ik vind van niet. Neem alleen al de kinderen, die in de loop van hun schoolcarrière drie of meer spellingswijzigingen te verwerken krijgen. Die zien taal als een ambtelijke maatregel. Zij krijgen niet de kans zoiets als taalgevoel te ontwikkelen. O vreselijk, de nabije toekomst kent zo geen Nederlandse schrijvers meer. Woorden schieten tekort, de keuze is aan u en mij: zwijgen of ingrijpen. |
BACK